De kunstrijder.pdf

produkten van zijn hand maar strepen vuil, daar verzameld
op stoffige zolders.
'Zeven en een halve gulden,' zei Patrick.
'Veertig.'
Patrick zei dat het vod met een tientje goed betaald was en
Victoria vroeg met goed gespeelde verbazing wat hij in vre­
desnaam met dat onmogelijke ding wilde.
'Tien gulden, en geen cent meer,' bood Patrick.
'De lijst alleen is het dubbele waard,' zei de marktkoop­
man. 'Nou, neem maar mee, voor een tientje en een knaak.'
Patrick betaalde de man twaalf en een halve gulden en het
schilderij werd voor zijn voeten op de stoel gezet. Ze gingen
verder en ze slaagden erin nog drie meesterwerken te kopen,
voor een totaalbedrag van zestig gulden. Vier was genoeg,
want Victoria had nog een foto reproduktie klaar staan van
een prachtig schilderij van Willem Maris. Met hun buit gin­
gen ze richting Witte de Witstraat, waar ze de schilderijen
tijdelijk in de kelder van de Roerigs zouden opslaan. Tot
Patrick' s ergernis kwamen ze weer de man met de hoed te­
gen. En hij sprak hen nog aan ook, net als de eerste keer.
hij .
'Zo, jongelui, gaan jullie in de schilderijenhandel?' grapte
'We krabben de doeken af en gebruiken ze opnieuw,' zei
Patrick. 'Ik heb schilderles.'
'Zo zo,' zei de man. 'Wat interessant. Afkrabben, hè?
Maak je vorderingen?'
'Ik schilder met mijn voeten,' zei Patrick. 'Dat doen alle
gehandicapten, zoals u natuurlijk weet.'
Tom wendde zich af om in de kraag van zijn jas te lachen,
maar Victoria holde ineens weg, het schilderij dat ze bij zich
had onhandig onder haar arm.
'Hé, Vi . . . '
Op het laatste moment bedacht Patrick dat die meneer
niet hoefde te weten wat haar naam was.
'Hé, vissebekje,' riep hij, niet erg hoffelijk maar het was
het enige wat hem te binnen schoot.
117