De kunstrijder.pdf

het was waar, het kon niet kapot, dat wist hij zo'zeker als de
beer weet dat honing lekker is, als de regen weet dat hij naar
beneden moet, als de hand weet dat hij zich moet terug­
trekken als hij zich brandt.
Natuurlijk was het een eenvoudig idee. Hij had het weken
eerder kunnen hebben. Hij had het móeten hebben, het was
oerstom dat hij er nu pas opkwam. Maar ja, waren niet alle
ideeën eenvoudig als je ze eenmaal had? Columbus had zich
niet van de wijs laten brengen toen iemand had gezegd dat
het ontdekken van Amerika eigenlijk doodsimpel was. Die
had een ei met een klap op tafel gezet. 0 zo. De wasknijper
was ook zo ingewikkeld niet, maar iemand was er wel miljo­
nair door geworden. Nee, hij ging zijn eigen idee niet af­
kraken.
Tenzij het verkeerd was natuurlijk. Hij kon het mis heb­
ben. Het was zelfs waarschijnlijk dat hij het mis had. Er
konden duizend redenen zijn waarom hij het niet bij het
rechte eind had, De kans dat hij gelijk had was miniem.
Miniem? Helemaal niet miniem. Groot, kolossaal, het was
bijna zeker. Er was geen andere oplossing. Het verklaarde
alles.
Het fluiten hield op. Het denkproces begon. Het wonder­
middel heeft toch niet gewerkt of de kiespijn is over, dacht
zijn moeder. Het idee moest getoetst worden op bruikbaar­
heid, op waarheidsgehalte, dacht Patrick. Dat kon misschien
deze zelfde dag nog gebeuren.
Terwijl hij met zijn moeder zat te ontbijten kostte het hem
moeite niet te praten over wat hem bezighield.
'Wat floot je prachtig,' zei moeder spottend.
'Ik ben een expert op het gebied van nachtegalen,' ont­
hulde Patrick. 'In feite ben ik een amateur-ornitholoog.'
'Sj onge jonge.'
Hij slokte zijn thee haastig naar binnen en ging toen naar
de telefoon om Victoria op te bellen. Ze was nog net niet
naar school. Hij sprak af dat ze elkaar 's middags zouden
99