De kunstrijder.pdf

'Ga je alles aan Tom vertellen?' vroeg Victoria met een
bezorgd gezicht.
'Tom is mijn vriend. Hij is volkomen betrouwbaar. Hij
weet al van het schilderij van Reynolds en hij weet wie je
bent. Als je het goed vindt vertel ik hem het belangrijkste
van wat jij mij hebt verteld.'
Victoria knikte. 'Dat zal dan wel moeten.'
'Daarna maken we een plan. Een plan in drie punten: de
schilderijen in de musea; je vader uit de gevangenis; Tony hij
de GENGK.'
Victoria lachte opgelucht. 'Ik ben blij dat ik je alles heb
verteld,' zei ze. 'Ik ben blij dat je me gezien hebt, die avond
bij het Jan Steen-museum.'
Patrick dacht: ze vertrouwt me. Ze wil dat ik haar help. Ik
weet niet hoe dat moet, maar ik zal alles doen wat ik kan.
Wat heeft ze veel meegemaakt. Ze heeft knokige knieën en
een knokige kin. Haar wangen zijn te mager, zodat haar
jukbeenderen uitsteken. Waarom vind ik haar dan toch zo
mooi?
T om leefde in zijn stille wereld en hij had die wereld zo goed
mogelijk naar zijn smaak ingericht. Overdag ging hij naar
een school voor gehoorgestoorde kinderen en leerde daar
wat er ook op andere scholen wordt onderwezen. Bovendien
probeerde men de leerlingen te laten spreken, dat wil zeggen
klanken uit te brengen die ze zelf niet konden horen. Tom
was daar niet goed in. Op school deed hij plichtsgetrouw
mee, maar buiten de lessen bracht hij het geleerde nooit in
praktijk. Hij specialiseerde zich op liplezen en op gebaren­
taal. Dat laatste was natuurlijk alleen nuttig tegenover ie­
mand die de gebaren ook kende, zoals Patrick en andere
doven, maar van het liplezen had hij uitzonderlijk veel ge­
mak. Hij begreep erg veel en wat hij niet uit de lipbewegin­
gen kon opmaken vulde hij aan met zijn niet geringe fanta­
sie.