De kunstrijder.pdf

Dat was de enige toespeling die ze op de schilderijen
maakten. Ze spraken over hun leven, hun familie, de school,
hun vrienden, en ze vonden elkaar aardig.
Patrick ging nog even met haar mee naar binnen en
maakte kennis met meneer Roerig. Hij was een lange, grau­
we man, die ondanks het feit dat het zondagmiddag was een
das droeg, maar geen colbert. Hij bekeek Patrick eerst met
wantrouwen, maar toen bleek dat Tony zeer in deze vreem­
deling was geïnteresseerd ontdooide hij een beetj e. Dat wil
zeggen, hij schraapte zijn keel en stelde een vraag: 'Zit je bij
Victoria op school?'
'Nee, dat niet,' antwoordde Patrick.
Meneer Roerig vroeg niet verder. Hij boog zich over zijn
zoon en veegde met een servet diens mond af.
'Ik heb een spastische verlamming,' zei Patrick tegen T 0-
ny. 'Wat is er met jou aan de hand?'
T ony bewoog heftig met zijn hoofd.
'Auto-ongeluk,' zei Victoria.
Veel verder kwamen ze niet. Patrick sloeg het aanbod van
Victoria dat ze thee zou ztten af. Terwijl ze met hem mee
ging naar beneden, zei ze dat het bezoek toch goed was ge­
weest. Als hij vaker kwam zou haar vader misschien aan hem
wennen en dan kon hij met zijn GENGK op de proppen
komen.
's Avonds maakte Patrick, zoals bijna iedere zondag­
avond, nog een wandelingetje met Tom. Het duurde niet
lang of het begon te regenen.
'Ga nog even mee koffiedrinken,' zei Patrick.
Tom knikte. Buiten was er niet veel aan en met Patrick's
moeder kon hij het goed vinden. Ze zat te lezen toen ze
binnenkwamen, haar leesbril op haar neus. Ze keek over de
rand heen en zei: 'De politie heeft net gebeld. Ze willen je
morgenochtend spreken, Patrick. Ik heb gezegd dat je naar
school moest, maar ze vonden dat je maar moest spijbelen.
Het was belangrijk, zeiden ze. Ik mocht meekomen als ik