De kunstrijder.pdf

6
Meneer Hendriks kreeg niet de gelegenheid om de gezichten
te zien van de mannen die hem overvielen. Hij werd van
achteren vastgegrepen en nog voor hij goed en wel in de
auto zat was er een blinddoek voor zijn ogen gebonden. Ook
Lucie werd geblinddoekt, kennelijk wisten de mannen niet
dat dit weinig zin had. Hendriks schreeuwde luid, proteste­
rend, bang, maar ook daarvoor kreeg hij maar kort de gele­
genheid. Hij kreeg een doek voor zijn mond en kon zich toen
verder in stilte en in het donker gaan zitten afvragen wat er
aan de hand was.
'Worden we ontvoerd?' vroeg Lude. 'Waarom?'
'Bek houden,' zei een van de mannen. 'Anders bind ik
hem dicht.'
In stilte werd de tocht voortgezet. Hendriks voelde met
zijn hand aan het portier en stelde vast dat de deur op slot zat.
Dat verraste hem niet. Aan zijn andere kant zat een van de
ontvoerders en daarnaast Lucie. Hij bracht voorzichtig zijn
hand naar de blinddoek maar stopte daarmee toen de bruut
naast hem zei:
'Als je die lap weghaalt trem ik je in mekaar.'
Ze sloegen verschillende malen een hoek om en stopten
soms ook kort, waarschijnlijk voor een verkeerslicht. Na
ongeveer tien minuten gingen ze met een flink vaartje recht­
door, kennelijk waren ze de stad uit. Na nog weer een kwar­
tier werd er vaart geminderd, ze sloegen linksaf, nog een
keer links en rechts en daarna stopte de auto.
'Uitstappen,' snauwde een van de mannen.
Meneer Hendriks kwam stijfjes en aarzelend uit de auto.
Voor Lucie was het natuurlijk een peuleschil.
71