De kunstrijder.pdf

'Man, ga jodelen leren.'
'Is er iets?' vroeg meneer Van Wijgaerden, die hen zag
gebaren.
'Tom moet zo nodig, maar hij durft het niet te vragen,' zei
Patrick.
'Die deur daar,' wees meneer Van Wijngaerden, want ze
waren inmssen in de hal beland.
Tom knikte en liep naar de w.c.-deur, terwijl hij Patrick
liet weten: 'Ik zal maar gaan, anders sta je nog meer voor
schut.'
Ze wachtten even tot hij terug was. Enthousiast gebarend
kwam hij naar buiten.
'T om zegt dat de w.c. een wonder is en dat ik moet gaan
kijken.'
Meneer Van Wijngaerden lachte. Patrick reed naar de
w.c. toe en nam een kijkje. Het was inderdaad een pracht
vanuit het oogpunt van een rolstoelrijder. De deur was
breed, zodat hij er gemakkelijk door kon. Aan twee kanten
waren stangen aangebracht naast de w.c.-pot, die opklapbaar
waren, zodat het een peuleschil was voor iemand die
niks met zijn benen kon om het sanitaire apparaat te beklimmen.
Verder was er een lage wastafel met een kraan
waaraan een heel lange hendel zat, zodat hij met een elleboog
bediend kon worden. Een droomtoilet voor mensen
met een handicap, dat was het.
'N ou nou,' zei Patrick. 'Zoiets moois heb ik nog nooit in
een particulier huis gezien. Zelfs bij de GEN GK is het behelpen,
hiermee vergeleken.'
Meneer Van Wijngaerden opende deur na deur voor hen.
De ene kamer was nog mooier dan de andere. Ieder vertrek
was prachtig ingericht, maar dikke tapijten waren er niet,
zodat Patrick overal makkelijk kon komen. Nog nooit hadden
ze zo'n schitterend huis gezien.
N aar boven gingen ze ook. In de huizen van zijn vrienden
was dat voor Patrick altijd een enorm probleem. Hier niet.