De kunstrijder.pdf

Ze bereikten de schaapskooi, die totaal verlaten bleek. Ze
hadden gehoopt honderd dikgewolde, mekkerende schapen
aan te treffen, en een oude herder met een pijp in zijn mond
die een trui zat te breien en die hun een verhaal zou vertellen
over een vet verleden, toen er nog heksen waren en de biete­
bauw op de loer lag. Een hond zou aan zijn voeten . liggen,
één oog slapend, het andere waakzaam gericht op de scha­
pen.
Niks ervan. Leeg. Zelfs geen keutel was er te vinden.
Ze rustten even uit, aten de koeken die ze hadden meege­
kregen en dronken een kop chocomel.
'Kijk Stef eens,' zei Leen.
Stef was een van de jongens van acht. Hij was bezig om in
een boom te klimmen. Hij was al wel zes meter hoog.
'Hé daar,' riep Paul. 'Terug jij!'
Stef keek naar beneden en schrok van zijn eigen moed.
Terug is lastiger dan heen.
'Blijf zitten en hou je vast,' riep Pau!. 'Ik kom bij je.'
Op een holletje ging hij naar de boom en klom erin. Hij
had Stef gauw bereikt en greep hem vast. Toen gebeurde het
ongeluk. De tak waarop ze stonden moet verrot zijn ge­
weest. Hij brak af, na een seconde van angstaanjagend ge­
kraak. Paul greep met zijn vrije hand om zich heen, vond
niet zo gauw steun, drukte toen Stef tegen zich aan en draai­
de zich al vallend zó dat hijzelf het eerst op de grond kwam
en Stefboven op hem. De kleine jongen had dan ook niets, al
huilde hij hard van schrik. Maar Paul, die in zijn zorg voor
zijn beschermeling zijn eigen val niet had kunnen breken,
lag bewusteloos op de grond, één been kennelijk gebroken
en algauw een bloedplasje naast zijn hoofd.
'Idioot! Sukke!!' schreeuwde Teuntj e, terwijl ze op hem
toeholde. Ze knielde bij hem neer en streelde zijn gezicht.
'Paul. Zeg eens wat. Hé Paul, toe nou.'
Patrick vertelde in snelle, korte zinnetjes aan Lucie en de
blinde jongen wat er was gebeurd. Hij haalde de verband-