De kunstrijder.pdf

haar vingers over zijn gezicht. Ze voelde dat hij zware wenkbrauwen
had, nogal dikke wangen, zeker in verhouding tot
zijn neus, die vrij klein was.
'Bruine ogen?'
'Ja,' zei de inspecteur verlegen. 'En donkerblond haar.'
Hij ging terug achter zijn bureau, waar hij zich veiliger
voelde.
'Dank u wel. Aangenaam kennis te maken,' zei Lucie.
'Meneer Hendriks heeft me verteld wat jullie is overkomen,'
zei de inspecteur. 'Daar wil ik je graag wat over vragen.'
'Ja meneer.'
'Kende je meneer Hendriks?'
'Nee. Hij hielp me met oversteken. Het is een aardige
man.'
'Heb je begrepen waarom meneer Hendriks meegenomen
werd?'
'Ik geloof het wel. Ze wilden dat hij onderzocht of een
gestolen schilderij echt was of vals. Of eigenlijk twee schilderijen.'
'Wat waren dat voor schilderijen?'
'Ik kon ze niet zien,' zei Lucie.
'0 ja, neem me niet kwalijk. Je kon dus-ook niet zien waar
jullie waren.'
'Meneer Hendriks zei dat het een school was. Ik denk een
school die niet in gebruik is.'
'Natuurlijk niet. Het is immers zaterdag. Er is vandaag
geen school.'
'Ik bedoel niet vandaag. Ik bedoel dat hij al een tijd leeg
staat.'
'Waarom?' vroeg inspecteur Saarloos verrast
'Zo rook het. Het rook, hoe moet ik het zeggen, naar niks
eigenlijk. Een beetje muf. Onze school ruikt altijd een beetje
naar zweet en naar natte regenjassen. En naar spullen die de
schoonmaakdienst gebruikt.'