De kunstrijder.pdf

ij thuis. Hij hing ze op in de kamer rechts voor, die speciaal
voor T ony was ingericht. Victoria vond de schilderijen niet
bijzonder mooi, ze zag liever Donaid Duck. Maar haar vader
zei dat het echte kunstwerken waren. Niemand anders dan
Tony mocht ze zien, zei hij . Daarom hing hij gordijnen op,
die dicht gingen als de dokter kwam, zelfs de enkele keer dat
ze oom Hans en tante Christien op bezoek kregen.
Victoria was twaalf toen de schilderijen in huis kwamen
en ze zocht er niets meer achter dan een gril van haar vader.
Want Tony keek nauwelijks naar de kunstwerken. In het
begin nog wel, later leek hij iedere belangstelling ervoor te
verliezen. Een gril van haar vader . .. Langzaam drong het
tot de ouder wordende Victoria door dat haar vader niet
meer helemaal normaal was. Zijn hersenschudding, of de
geestelijke schok, of de combinatie van beide, ze wist niet
waar ze het precies aan toe moest schrijven. Papa is een
beetje getikt, realiseerde ze zich steeds scherper. Ze bekeek
hem met andere ogen. Ze ging hem zien als het derde slacht­
offer van een vreselijk ongeluk, waaraan alleen een samen­
loop van omstandigheden schuld was. Of bijna alleen. Zij
was de enige die er ongedeerd af was gekomen. Er groeide
een groot medelijden voor haar vader in haar. Hij had niets
meer, alleen zijn schuld. Zijn enige toekomst was boete doen
en lijden.
Ongemerkt, langzaam, nam ze de leiding in huis over. Ze
zorgde dat er genoeg medicijn voor T ony was voor het
weekend. Ze maande haar vader om de rekeningen te beta­
len. Ze overtuigde haar vader dat ze een abonnement op een
krant moesten nemen, om te weten wat er in de wereld ge­
beurde. En het was door die krant dat ze de waarheid over de
schilderijen ging beseffen.
Een week of zes geleden had ze een artikel gelezen over
schilderijendiefstallen in hun provincie die een jaar of drie
eerder hadden plaatsgevonden. Er was nooit een spoor van
de kunstwerken teruggevonden. Er stond bij om welke
54