De kunstrijder.pdf

perkte hoeveelheid schone, heldere lucht, die je kon inademen
zolang en zoveel je wilde.
'Ik geef ook om jou,' zei Patrick.
Hij vond zichzelf stommer dan ooit. Hij, die nooit om
tekst verlegen zat, wist niks beters uit te brengen dan: ik geef
ook om jou. Hij wilde zeggen dat hij net van het donker in
het licht was gekomen, van de kelder in de tuin, dat de dagen
die als een grauwe sliert voor hem hadden gelegen nu als een
rij edelstenen waren geworden. 'Ik geef ook om jou,' was
alles wat er uitkwam, maar Victoria hoorde er genoeg in en
er sprongen tranen in haar ogen. Patrick zag ze en er was
niemand op de wereld met wiens leven hij zou willen ruilen.
De laatste dag van het jaar kreeg Patrick onverwacht bezoek.
Hij was alleen thuis. Zijn moeder deed nog snel wat
boodschappen, want Victoria zou de volgende dag komen
eten, wat trouwens al de derde keer in een week was.
De bezoeker was meneer Sparendonk, van de verzekeringsmaatschappij
SOLIDE. Patrick was niet al te verbaasd
hem te zien, want hij had op tweede kerstdag een briefje op
de bus gedaan, gericht aan de man met de regenjas en de
hoed, waarin stond dat het de moeite waard kon zijn om nog
eens na te gaan of de Metsu werkelijk vervalst was.
Meneer Sparendonk ontdeed zich van de bekende attributen
en nam plaats op de sofa. Hij aanvaardde het aanbod dat
Patrick thee zou zetten, vroeg toen ongemakkelijk of dat wel
ging, kreeg een kleur, kon zichzelf wel voor zijn hoofd slaan
vanwege zijn onhandigheid en keek ten slotte toe hoe zijn
gastheer snel het nodige deed.
'Een nieuwe expertise heeft uitgewezen dat de Metsu
"Kind aan het raam" echt is,' zei meneer Sparendonk.
'Dat doet me plezier,' zei Patrick.
'Ik heb gehoord dat je de dag voor Kerstmis een nummertje
op de handen lopen hebt weggegeven in het museum.'
188