De kunstrijder.pdf

gaan. Het kon niet anders of de politie moest nu zeer waak­
zaam zijn. Ongetwijfeld zou het ze nu opvallen als iemand
met een groot pak over straat ging, zeker als dat laat in de
avond gebeurde. Gelukkig was het laatste kunstwerk dat
terugbezorgd moest worden geen schilderij maar een teke­
ning, een houtskooltekening om precies te zijn. Hij was ge­
maakt door Kokoschka en heette 'Eekhoorn' . De drie vrien­
den gingen voor de laatste keer naar het depot van het sta­
tion en vroegen om hun kist, die door Tom en Victoria naar
een stil plekje werd gesjouwd. Daar haalden ze de tekening
uit de lijst en rolden hem voorzichtig op. Zo kon hij on­
gemerkt worden vervoerd. De lijst werd in elkaar getrapt;
de stukken smeten ze in een container met puin. De kist
lieten ze domweg staan, ergens in een hoek van het eerste
perron, nadat ze zich ervan hadden overtuigd dat er geen
oud etiket met een adres er op zat.
Wat te doen met deze Kokoschka? Ze hadden er een paar
dagen over nagedacht. Al te gekke dingen durfden ze niet
meer te doen. Ten slotte hadden ze de opgerolde tekening in
een koker gestopt en die per PTT opgestuurd naar de teken­
academie. In een korte briefhadden ze de wens uitgesproken
dat de leerlingen even goed zouden worden als Oskar Ko­
koschka. De eekhoorn was een spaarzaam dier en een tijd­
lang had ook de ondertekenaar van deze brief zich onledig
gehouden met het verzamelen van allerhande dingen. Maar
langzamerhand was hij tot het inzicht gekomen dat kunst
gezien moet worden en dat deze eekhoorn beter op zijn
plaats was in het museum, waar iedereen naar toe kon gaan.
De toekomstige beroemdheden die nu nog op de tëkenaca­
demie waren zouden het daar ongetwijfeld mee eens zijn en
ze wilden vast wel zo vriendelijk zijn de Kokoschka terug te
bezorgen bij de rechtmatige eigenaar. De ondertekening van
deze brief luidde: 'ex-verzamelaar'. Uit die ondertekening
zouden de mensen kunnen opmaken dat het hiermee afgelo­
pen was. Veiligheidshalve werd de oude schrijfmachine
weggegooid.
134