Lees het rapport - Reith | Hendriks & partners

ijzondere aandacht voor de uitvoering: “What counts is how ideas are implemented, the
decision rules people develop, and the working alliances they form” (Stone, 1989). Een governance
regime bestaat uit de ontwikkeling van een (wijkspecifieke) agenda waaromheen
zich een coalitie kan vormen die kan beschikken over de noodzakelijke middelen om de
agenda tot uitvoering te brengen conform een door allen geaccepteerd samenwerkingsmodel.
In navolging van Stone gebruiken wij Regime Theory in dit rapport en in de casuïstiek
als een heuristiek, een zoekschema, om de enorme massa empirische gegevens te ordenen.
De vier elementen uit het begrip regime – agenda, coalitie, middelen en samenwerkingsmodel
– sluiten goed aan bij de inhoud van gebiedsgericht werken. Met het begrip regime
als lens, brengen we in dit onderzoek in vier Haagse gebieden het proces van groepsformatie
in kaart. We laten zien hoe ambtenaren uitvoering geven aan de missie van gebiedsgericht
werken. We maken inzichtelijk dat door de gehanteerde tactieken om beeldvorming
en interesses te koppelen aan middelen, capaciteit ontstaat voor beleidsverandering.
In de hoofdstukken 4, 5, 6 en 7 wordt per wijk ingegaan op de volgende vragen:
• hoe wordt een nieuwe beleidsagenda geformuleerd?
• hoe wordt er gezorgd voor de middelen om de agenda te realiseren?
• hoe wordt een coalitie uitgebreid of afgebakend?
• hoe vormt men een samenwerkingsmodel waar alle partijen zich aan committeren?
Regime Theory is in dit onderzoek dus instrumenteel gebruikt; als ordeningsinstrument
voor het veelzijdige materiaal dat over de loop van twee jaar in verschillende gebieden,
rond uiteenlopende onderwerpen met diverse instellingen is verzameld. Deze theoretische
invalshoek maakt het mogelijk de casuïstiek overzichtelijk over te brengen zonder de
kenmerkende eigenschappen van de verschillende gebiedsontwikkelingen al te zeer tekort
te doen. Regime Theory verschaft een krachtig instrument voor de analyse van bestuurlijke
processen maar heeft beperkingen indien een alternatief sturingsmodel ontworpen
moet worden. Daarom gaan we in hoofdstuk 8 van dit rapport in op een breed spectrum
van wetenschappelijke theorievorming rondom gebiedsgerichte beleidsontwikkeling en -
uitvoering. Samen met de inzichten uit de Haagse praktijk vormt dit de aarde waarin de
conclusies en opgaven zijn geworteld.
3.2 Representativiteit
16
Rond de bestudeerde gebiedsontwikkelingen zijn door de tijd heen veel verschillende
instanties en mensen betrokken. Daarmee bestaan er talloze zienswijzen op aanleiding,
werkwijze en doelstelling van een ontwikkeling. Het vaststellen van de ‘werkelijke’ of
‘juiste’ zienswijze, voor zover die al bestaat, is niet de exclusieve taak van de onderzoeker.
De partijen zijn immers zelf continu bezig om vast te stellen wat hét probleem of dé oorzaak
is. Dat is een politieke vraag die een democratische en contextspecifieke benadering
vereist. Het doel van de casuïstiek is niet om deze vraag te beantwoorden maar informatie
te verschaffen op basis waarvan dergelijke vragen beter zijn te beantwoorden. Door een