Lees het rapport - Reith | Hendriks & partners

partners hun eigen agenda terugzien in het intentieakkoord, maar in de concrete uitwerking
blijkt af en toe dat de afzonderlijke agenda’s niet volledig overeenkomen. Op die
momenten is het moeilijk om de verschillende interesses te accommoderen. Dit kan tot
spanning en frustratie leiden omdat de coalitiepartners dachten op een lijn te zitten. Rond
het Teniersplantsoen lukt het om voorbij deze momenten te komen door te benadrukken
dat het voor alle partijen een leerproces is om tot samenwerking te komen.
6.4 Samenwerkingsmodel van de toekomst
36
Samenwerkingsovereenkomsten worden nadrukkelijk niet vooraf vastgelegd. Zowel in
Het Verdrag van de Schilderswijk als in het Intentieakkoord Campus Teniersplantsoen
wordt er van uitgegaan dat samenwerking tijdens de uitvoering van projecten verder
invulling moet krijgen. Om aan samenwerking ‘te wennen’ zijn in het intentieakkoord de
10 Quick Wins opgenomen, waar begonnen wordt met de uitvoering van maatregelen
door hooguit twee of drie partijen. Van daaruit moet toegewerkt worden naar een integraal
programma dat door 19 partijen wordt aangeboden. Op deze manier wordt ruimte
gecreëerd om veel partijen aan de intentie te verbinden. Alle partijen willen zich wel verbinden
aan de toekomstige zoektocht naar betere samenwerking. Deze manier van werken
houdt rekening met het feit dat samenwerking niet eenvoudig is. Samenwerken is
hard werken. Daarnaast biedt het de ruimte om tot samenwerkingsovereenkomsten te
komen die zich aanpassen aan de omgeving; aan de behoefte van de wijk.
Partijen rondom het Teniersplantsoen zijn nog te kort bezig om een uitspraak te doen
over de mate waarin het niet vastleggen van samenwerkingsovereenkomsten leidt tot
vitale coalities die zich aanpassen aan de omgeving. Wat we wel zien is dat partijen al
doende leren wat ze wel en niet van elkaar kunnen verwachten. Een klein begin, maar de
weg naar samenwerking van alle partijen is lang. Deze manier van werken vraagt om vertrouwen
in een onzekere toekomst.
“ Het risico is wel dat je alleen bij die projecten blijft en het punt op de horizon uit het
oog verliest.”
Om de horizon niet uit het oog te verliezen zijn de langetermijndoelen (vijf en tien jaar)
vastgelegd in het Verdrag en het Intentieakkoord. Doordat partners hier in vergaderingen
en werkgroepen aan blijven refereren, wordt getracht om niet te vervallen in alleen de
beslommeringen rond de realisatie van de Quick Wins. Zo blijft er ook een stimulans om
effectief richting de samenwerking van de toekomst te werken.