Lees het rapport - Reith | Hendriks & partners

6 Analyse Casus Schilderswijk
6.1 Inleiding
De Schilderswijk is een van de Haagse krachtwijken. In dit opzicht is het een ander, grootser
verhaal over stedelijke ontwikkeling dan dat van de andere drie cases. Het kernteam is
begonnen met het bouwen van veel verschillende regimes vanuit de gedachte dat het geld
‘tegen de klippen op zou klotsen’ – een ideale situatie. ‘Een regime bestaat uit de ontwikkeling
van een (wijkspecifieke) agenda waaromheen zich een coalitie kan vormen die kan
beschikken over de noodzakelijke middelen om de agenda tot uitvoering te brengen conform
een door allen geaccepteerd samenwerkingsmodel’ (zie hoofdstuk 3, Methode). Er
was een duidelijke en inspirerende agenda die, gedragen door het Rijk, twee jaar lang
ruimschoots landelijke media-aandacht kreeg. Er was een rijk arsenaal aan mogelijke coalitiepartners
in de wijken die zich ook aan deze agenda wilde verbinden en er lag veel geld
in het verschiet om te werken aan de samenwerking van de toekomst.
Deze beginsituatie vormde een voedingsbodem om maatregelen in de Schilderswijk
niet alleen op probleemjongeren te richten, maar ook om een programma te ontwikkelen
voor mensen die er wel wat van willen maken. Toch blijkt de realisatie van bijvoorbeeld
Talentontwikkeling 12+ 2 in de Campus Teniersplantsoen niet eenvoudig. Vanaf de start
van het krachtwijkbeleid in 2007 moeten de agenda’s van bewoners, stakeholders,
woningbouwcorporaties, gemeentelijke diensten, wethouders, ministeries en de minister
van WWI, continu op elkaar afgestemd worden. In de Schilderswijk is deze afstemming
gecoördineerd door het kernteam in samenwerking met het krachtwijkteam, een kleine
organisatie die los van de diensten voor de uitdaging staat om een optimale afstemming
te bereiken. De casus Schilderswijk illustreert de afstemming tussen een grote hoeveelheid
partijen, uiteenlopend van organisaties in de wijk tot aan de ministeries van het Rijk.
Daarnaast geeft de casus zicht op vier tactieken waarmee het kernteam verschillende
beleidsagenda’s op elkaar afstemt.
6.2 Coalitiepartners hebben wat te bieden
De casus Mariahoeve laat zien hoe het aantal coalitiepartners wordt ingeperkt om plannen
te kunnen realiseren. In Laak Noord wordt het aantal partners om die reden juist uitgebreid.
In de Schilderswijk zien we zowel dat het inperken als het uitbreiden van het aantal
partners nodig is om plannen samen te stellen en deze te realiseren.
Een belangrijk onderdeel van de krachtwijkaanpak ligt in het creëren van coalities.
Instellingen moeten samenwerken om de problemen in de wijk het hoofd te bieden, zo is
de gedachte. Om uit te zoeken waar nieuwe coalities mogelijk zijn, is aan stakeholders
gevraagd wat zij kunnen bijdragen aan het oplossen van de dominante problemen in de
wijk. Een omkering van de klassieke top down benadering waarin partijen in de wijk krijgen
meegedeeld welk aanbod ze kunnen gaan realiseren. De inventarisatie van het aanbod
Wijken in uitvoering 33