Lees het rapport - Reith | Hendriks & partners

aan de regiegroep per 2009 maakt de lijn tussen de gebiedsontwikkeling met OCW eenduidiger
en dus sterker. Echter, inmiddels zijn de fysieke en de sociale agenda zodanig verknoopt
dat de terughoudendheid in 2009 van de andere partijen om fysiek te investeren
in het park ook een rem zet op sociaal. Dit levert een nieuwe dynamiek op tussen de
betrokken partijen waarbij de rollen opnieuw verschuiven. Omdat een deel van de verwachte
middelen niet beschikbaar komt, wordt er opnieuw veel tijd besteed aan het
betrekken van partijen, het ontwikkelen van additionele agenda’s en het mobiliseren van
de middelen.
4.5 Middelen mobiliseren
24
Alles is op z’n plek en dan blijkt dat de middelen toch niet volstaan. In de casus Mariahoeve
komt dit punt regelmatig terug. Zeker zodra blijkt dat de corporaties terughoudend
zijn om te investeren in de bouw rondom het park. Mogelijk vanwege de inmiddels ingetreden
kredietcrisis. In deze situatie blijkt het belang van het formaliseren van de agenda in
een samenwerkingsmodel. Iedere eerder gemaakte afspraak in de samenwerking die ruimte
biedt voor verschillende interpretaties, en dus niet slaagt in de opzet van inperken van de
handelingsvrijheid, kan uitmonden in langdurige blokkering van het regime.
In Mariahoeve zijn verschillende tactieken te onderscheiden om de benodigde middelen
te mobiliseren. Een aantal hiervan is in deze analyse reeds aan de orde geweest: met het
samenspel tussen agendaontwikkeling, coalitievorming en het vastleggen van de samenwerkingsverbanden
beogen de betrokken partijen immers capaciteit te organiseren. Een
tactiek die onderbelicht is gebleven, heeft betrekking op de relatie tussen de gebiedsontwikkeling
en OCW. Het touwtrekken rond het cultuurpodium laat zien dat deze relatie
niet goed is ingericht. Al was het enkel omdat hier veel tijd op lijkt te gaan aan afstemming
en coördinatie binnen en tussen betrokken instellingen waarbij de uitkomst meer af lijkt
te hangen van toegepaste strategie dan van inhoudelijke waardering. De betrokken vertegenwoordiger
van het gemeentelijke beleid geeft op basis van het beleidskader aan dat er
geen podium kan komen. Vanuit het gebied denkt men hier om verschillende redenen
anders over. Dit is al vroeg duidelijk maar dit belet betrokkenen vanuit dit gebied, inclusief
medewerkers van de gemeente, niet om een cultuurpodium na te blijven streven.
Standpuntbepaling van een beleidsmedewerker op basis van een beleidskader ontbeert
blijkbaar de kracht of de legitimatie om beslissingen op te baseren. Zogenaamde stakeholders
op wijkniveau ontwikkelen met uitvoerende ambtenaren eigen standpunten die
zij niet per se trachten aan te passen aan het beleidskader. In tegendeel, zij ontwikkelen
tactieken die erop zijn gericht de gemeente (en andere instellingen) instrumenteel te
maken voor de uitvoering van de eigen standpunten.