Lees het rapport - Reith | Hendriks & partners

34
van stakeholders in de wijk maakte het mogelijk om onder elke maatregel in Het Verdrag
van de Schilderswijk een ruime variatie aan mogelijke coalitiepartners vast te leggen.
Om coalities in de wijk mogelijk te maken zijn ook coalities nodig in het college, tussen
en met diensten, met corporaties en met het Rijk. Het aanbod van de partijen in de
wijk geeft ruimte voor nieuwe ideeën en nieuwe coalities, maar is niet gratis. Er zijn middelen
nodig om dit aanbod te realiseren. De partner die in eerste instantie het meest te
bieden heeft, is het Rijk. Het kernteam probeert de wijkactieplannen zo op te stellen dat
ze aansluiten bij de agenda’s van het Rijk. Maar als blijkt dat het geld alleen in onderhandeling
met de lokale corporaties vrij kan komen, moet de gemeente haar tactieken
omgooien en zich op de nieuwe coalitiepartners richten. Tijdens deze periode stemt de
gemeente de agenda af met de coalitiepartners die het meest te bieden hebben. De stakeholders
in de wijken staan tijdelijk buitenspel.
De stakeholders in de Schilderswijk komen weer in zicht als plannen en ideeën die zijn
vervat in de businesscases uitgewerkt en uitgevoerd moeten worden. Op basis van het
grote aantal stakeholders dat zichzelf in de wijkactieplannen aanbiedt om bij te dragen
aan het krachtwijkbeleid kan het kernteam partners kiezen om mee aan de slag te gaan.
De gemeentesecretaris benadert de directeur van het Nova College om de businesscases
‘Brede Buurt School’ en ‘Talentontwikkeling 12+’ uit te werken. Uit deze relatie ontstaat
de gedachte wat te doen met het Teniersplantsoen. Een park waar 19 instellingen omheen
liggen. Zonder gelijk alle instellingen te willen betrekken, wordt begonnen met een groep
koplopers. Een groep die ook wat te bieden heeft.“Er zijn partijen die erin geloven en ook
bereid zijn in hun eigen vlees te snijden. En dat is toch nieuw in dit land. Daar is de tijd nu
wel rijp voor.” De stakeholders in de wijk, zoals Zebra Welzijn en het Nova College, zeggen
toe wat te bieden te hebben, maar zijn toch moeilijk in staat om een nieuw programma
aan te bieden binnen de bestaande middelen. De zaterdagschool is een aanvullend
programma en behoeft additionele financiering. De coalitie moet uitgebreid worden
met partners die programma’s kunnen voorfinancieren. Waar het idee van de Campus
Teniersplantsoen los van gemeentelijke diensten is ontwikkeld, moet de dienst OCW nu
toch betrokken worden. Maar, zolang de krachtwijkfinanciering nog niet is ingebed in de
gemeentelijke financieringsstructuur kan OCW geen middelen beschikbaar stellen. De
coalitie rond het Teniersplantsoen is te beperkt om de financiering rond te krijgen. In de
uitwerking van de maatregelen is het continu zoeken naar een coalitie die groot genoeg is
om middelen vrij te maken maar klein genoeg is om samen te werken aan een heldere
gedeelde agenda.
Dit proces wordt bemoeilijkt doordat in eerste instantie vooral naar coalitiepartners
is gezocht die bij kunnen dragen aan de integrale ambitie. Niet alle organisaties zijn hiertoe
even goed in staat. Met name de gemeente is sectoraal ingericht, en dit heeft zo zijn
redenen. Dit maakt echter dat – al het enthousiasme voor samenwerking en vitale coalities
ten spijt – de verkokering toch weer af en toe de kop op steekt. Dit is misschien onvermijdelijk,
omdat het niet mogelijk en wenselijk is om volledig om deze bestaande structuren
heen te werken. Wat we in ieder geval zien is dat dit de afstemming om tot een
geschikte actiegerichte coalitie te komen bemoeilijkt.
2 Zie Het Verdrag van de Schilderswijk, gemeente Den Haag (2007b).