Lees het rapport - Reith | Hendriks & partners

ten aan de houding die mensen in het defensief dwingt, maar aan de agenda van die partijen
om de probleemgevallen zielig te vinden en te betuttelen.
WadS begon het project met het opzetten van een werkmodel vanuit de premisse dat
‘ze het in Den Haag zo goed hebben geregeld dat het niet meer werkt’. In een poging om
zichzelf daartegen bestand te maken hebben zij de eigen handelingsvrijheid trachten te
maximaliseren door directe toegang te eisen tot de ambtelijke top. Daarmee is de directe
noodzaak om samen op te trekken met de mensen in de uitvoering die men nieuwe dingen
moet leren geminimaliseerd. Het gevaar dreigt dat WadS het in Duindorp zo goed
heeft geregeld…
7.4 Minder (be)middelen?
In de drie andere cases die in dit onderzoek zijn opgenomen, besteedt men een groot deel
van de tijd aan het verkrijgen van middelen. Hiervoor doen betrokkenen steeds opnieuw
aanpassingen in de coalitie, de agenda of in de samenwerkingsovereenkomst. Zonder
middelen begint men immers niets. Waarbij onder middelen zeker niet alleen geld moet
worden verstaan. Evengoed kan het gaan om toestemming, legitimatie of handelingsruimte.
Zeker in Laak Noord maar ook in de Schilderswijk worden de partijen bij iedere
stap die zij willen nemen geconfronteerd met andere partijen en afhankelijkheden en aanverwante
krachten en beperkingen. Steeds gaat men vol optimisme aan de slag met een
nieuwe agenda of uitwerking ervan wanneer men weer aanloopt tegen subsidieregels,
conculega’s van andere diensten of simpelweg weerstand vanuit een bestuurder. Het zijn
deze afhankelijkheden die deze wijkgerichte teams belemmeren om in de wijk te doen wat
zij juist en noodzakelijk achten.
De beschikbare middelen voor Duindorp zijn vooraf door WadS begroot en aan hen
beschikbaar gesteld. Maar maximale handelingsvrijheid blijkt niet voort komen uit het
minimaliseren van de afhankelijkheden. De externe partijen (bestuurders, directeuren
etc.) bieden in dit geval immers de handelingsruimte aan WadS waar men in andere situaties
naar snakt, maar de partijen in de wijk zijn nu niet of nauwelijks gecommitteerd.
Precies omdat WadS bestuurlijke dekking had hoefde het met hen geen coalitie aan te
gaan, hoefde het met hen geen gezamenlijke agenda te ontwikkelen of een samenwerkingscontract
op te stellen. De afwezigheid van de noodzaak om samen deze zaken te
bepraten, te bedenken en te ontwikkelen heeft bijgevolg de partijen op voorhand uit
elkaar gedreven. Het probleem is niet dat WadS zo’n totaal andere agenda heeft dan de
andere partijen, het probleem in de uitvoering komt voort uit het feit dat door uitstekende
design van het programma er geen pogingen gedaan hoefden te worden om tot een
gezamenlijke agenda te komen met de instellingen in de wijk.
Wijken in uitvoering 41