Lees het rapport - Reith | Hendriks & partners

gericht op woonsteunpunt) te realiseren. Echter, de tragiek in Laak Noord is telkens
opnieuw dat op het moment dat men voldoende partijen rondom een nieuwe abstracte
agenda heeft gegroepeerd, het niet meer lukt om deze richting uitvoering te operationaliseren.
Hiervoor is immers vertaling nodig van de abstractie van bijvoorbeeld VROM naar
de realiteit in Laak Noord. Dan blijkt dat de subsidievoorwaarden van VROM niet stroken
met de afschrijvingstermijn op het gebouw De Wenckebach. Of dat de financiering
van de school niet toestaat dat VROM participeert. Steeds op het moment dat concretisering
in zicht komt, trekt een van de partijen waarvan men afhankelijk is, zich terug.
Omdat een partij vreest dat de eigen interesses – de doelen, de regels of de contractvoorwaarden
– in het gedrang komen, beschikt de coalitie weer niet over de benodigde middelen.
De partijen in Laak Noord willen meer handelingsruimte, maar weten deze niet te
verkrijgen omdat zij zich gebonden weten aan de regels van de partijen die hen überhaupt
van handelingsruimte voorzien. De schijnbaar aangewezen motor voor verandering:
mobilisering van burgers, scholieren of cliënten, lijkt men niet op te willen of te kunnen
starten. Men blijft zich richten op het insluiten van formele partijen in de coalitie. De
bewoners worden niet werkelijk betrokken. Pas als de specifieke subsidievoorwaarden
waarop men aanspraak wil maken dit vereisen, komen bewoners in beeld. Deze aanleiding,
net als de wijze waarop het wordt uitgevoerd, maken duidelijk dat de inbreng van de
bewoners instrumenteel is voor de uitvoering van reeds gemaakte plannen.
5.4 Middelen als ruimte en beperking
Het probleem in Laak Noord is niet dat er geen middelen zijn om maatschappelijke taken
te vervullen. Die middelen zijn er zeker. Hoeveel euro’s zijn er jaarlijks niet nodig om een
zorginstelling, een school en een welzijnsinstelling te laten functioneren vanuit meerdere
gebouwen, met tientallen medewerkers en voldoende apparatuur? Het probleem voor de
leden van de werkgroep (en later de stuurgroep) Laak Noord is dat deze middelen volgens
hen weinig flexibel in te zetten zijn omdat zij verstrekt worden door instituties die werken
aan de hand van vastgestelde regels. Regels die eerder gemaakte afspraken over een rechtvaardige
inzet van publieke middelen vastleggen. In de ogen van partijen in de wijk leiden
de regels niet tot rechtvaardigheid en men onderkent de legitimiteit er ook niet van. Volgens
hen zijn handhaving en naleving van bestaande afspraken over inzet en verantwoording
van middelen verworden tot institutionele doelen op zichzelf.
Wil men als maatschappelijke instelling in Laak Noord de eigen werkwijzen veranderen
dan moet men dit afstemmen met andere instellingen waarmee men een werkrelatie
onderhoudt. Daarbij is de inhoudelijke waarde van de voorgestelde verandering van
belang maar evenzeer de wijze waarop deze wordt gecommuniceerd. Dit hangt af van de
vaardigheden en communicatiekanalen waarover men beschikt om de eigen ideeën af te
stemmen op de regels en interesses van andere instellingen. Zijn die vaardigheden en
kanalen ontoereikend dan is de kans groot dat het afstemmen een doel op zichzelf wordt
en de aanleiding ervan (een maatschappelijk probleem in de wijk) uit het oog verdwijnt.
Wijken in uitvoering 29