Verzameld werk - Tropische jaren - De open ruimte

Cornets de Groot www.cornetsdegroot.com
Tropische jaren 80
Maar vluchtelingen moeten snel zijn.
Opeens zijn we omringd door vijf, zes bloeddorstige kerels.
'Donder op,' zegt er een.
'Hij is een vluchteling,' zeg ik. 'Hij is doodmoe, een bedelaar. Hij is stokoud. Hij doet
niemand ooit kwaad, o, ik ken hem zo goed.'
'Donder op.'
'We brengen hem naar de MP-post,' zegt Ria.
'Jullie brengen hem nergens naar toe. Wij rekenen met hem af.'
Hij toont ons een mes met een blad dat breed is, lang en puntig.
'Schiet op, of...'
Die smekende ogen - de doodsangst daarin.
In de middenberm van de straat zijn lang geleden schuilkelders gegraven: langwerpige,
onoverdekte gaten in de grond.
Als ik zie dat er één is dichtgegooid, schrik ik wakker, badend in zweet.
Ik zit in de bus. We passeren een oploop op het plein. Dertig, veertig mensen - mannen,
vrouwen - hebben een infiltrant te pakken. Stompend, schoppend, terwijl hij erbarmelijk
uit vele wonden bloedt, sleuren ze hem voort.
'Goed zo!' roept de vrouw, die naast me zit furieus. 'Goed zo, maak hem af!'
De bus rijdt door, alsof er niets aan de hand is.
Ik weet dat het krankzinnig klinkt, maar die bus reed door.
En als die bus nu eens níet was doorgereden?
Machtelozen moeten op een lager tempo overschakelen, naar het niveau van totale
onverschilligheid
[p. 128]
: Een zin, om op elke witregel van deze litanie van de machteloosheid in te vullen.
(16 augustus)