Cornets de Groot www.cornetsdegroot.com <strong>Tropische</strong> <strong>jaren</strong> 88 klanknabootsing van met de betekenis van 'schutter met een proppeschieter'. Zo werd iedere Indonesische vrijheidsstrijder een 'plopper', en een plopper was zo goed als vogelvrij.
Cornets de Groot www.cornetsdegroot.com <strong>Tropische</strong> <strong>jaren</strong> 89 Buiten het boek: eigen commentaar Dagboek, 16 juli 1985 Ik ben dan opeens romanschrijver geworden. Natuurlijk omdat ik mijn essays nergens neer slijten kan, een commerciële reden, maar toch ook omdat ik geloof uitgeschreven te zijn. Ik zou in herhalingen vervallen, als ik geen nieuwe lectuur meer ver<strong>werk</strong>en zou (Wiel Kusters, bv.). Mijn 'kritisch apparaat' (Bikini, de Kosmische Metafoor) heb ik uitputtend toegepast op Vestdijk - de astrologie, de toekomst der religie - ; op Lucebert - de gnostiek, het binnenhalen van de zichtbare wereld (Rilke)-; op Mulisch - alchemie, de compositie van de wereld. Ik heb wel iets gedaan, naar wil tenslotte toch ook geen systematicus zijn. Geen essays meer, voorlopig. Eventuele inzichten kan ik altijd nog wel kwijt, al is het in dit geschrift, mijn prullenbak, die ik af en toe zal omkeren om te zoeken naar de dingen die ik anders verloren zou hebben. Maar die romanschrijver ontstond natuurlijk ook uit andere behoeften dan de meest banale. Uit de behoefte tegemoet te komen aan de vier functies: 'denken, voelen, gewaarworden en intueren' (Vestdijk). Die tweede functie komt in een roman beter tot zijn recht dan in het essay. Het boek is daarbij een 'echte' roman geworden. Ik bedoel: niet 'dagboek' of 'mémoires' of zo, wat bij mijn belangstelling voor Forum toch wel had gekund. Het 'introspectief-fantaisistische' (Vestdijk) heb ik niet alle kansen ontnomen. Waarom, na veertig jaar, deze roman? Ik denk: omdat er na de oorlog zovelen waren, ouder, wijzer, knapper dan ik, met zoveel ervaringen meer dan ik en die hadden kunnen schrijven over hun oorlog, in hun Batavia zo indrukwekkend, dat alles wat ík te vertellen had, in een kuil zou zijn gevallen om voorgoed vergeten te worden. Zij zijn er nu niet meer om hun ervaringen van de hand te doen. Hoe belangrijk die ook waren, nu ze met hun drager van de wereld zijn, winnen mijn herinneringen aan belang. Hun gewicht neemt toe, naarmate die van anderen verdwijnen. <strong>De</strong> 'echtheid' van de roman: de terugbrenging van Anwar, baboe Mina, Bahar en Carla in het lot van Leo de Brauw. Bijkomstige figuren op het eerste gezicht (op Carla na) die steeds belangrijk zijn, belangrijker tenslotte dan Tjoh, Boelèh, Julie en Edward. <strong>De</strong> rol van Narda en Mr. Edip op de achtergrond, met voor Narda een diepe uitstraling: aan het eind van het boek is zij das unbeschreiblich Weibliche. Terwijl Mr. Edip van belang is voor de struktuur van het geheel. Het autobiografische is vrijwel terug gebracht tot de 'ethiek' van Leo de Brauw, een fatalistische levensaanvaarding met de sterke wil om niemand lastig te vallen of iets kwalijk te nemen, zolang hem een simpel leven niet onmogelijk wordt gemaakt. Brieffragment, 18 augustus 1985 Wat mijn boek betreft, - ik heb me je 'kritiek', ik zeg maar kritiek, maar je begrijpt wat ik bedoel, - sterk aangetrokken en heb het boek wat omgegooid. <strong>De</strong> volgorde van de hoofdstukken, wat nog een heel geplus gaf, want dan moet je toch andere verbindingen leggen en aanvullingen geven, waardoor de stof toch weer een andere aard kreeg. Gelukkig maar, want nu kon ik ook het al te erotische tot een minimum terug brengen en aandacht schenken
Change language