Verzameld werk - Tropische jaren - De open ruimte

Cornets de Groot www.cornetsdegroot.com
Tropische jaren 98
Dagboek, 10 september 1990
Batavia, 1939-1943,- voor een belangrijk deel speelt Tropische jaren zich bij terugblik af in
die stad en in die jaren. Narda is hier een schepping van de verliefde De Brauw, maar dat zijn
eigenlijk alle meisjes uit dit boek. Ze zijn zo mooi als hij maar wil, door karakter (Carla) of
kleding en opschik (Julie). Hij portretteert hun, hij "maakt" hun. En ze zijn ook
bewonderenswaardig, want ouder, groter, wijzer dan hij. Het boek is een knieval voor het
kind dat hij was. Maar Batavia '39/'43, betekent ook een ontredderde maatschappij, een
overhoop gehaalde vader-moederkultuur. Die mooie meiden zouden de driehoek tussen de
zoon en zijn ouders hebben verbrijzeld, als de oorlog en de bezetting dat al niet hadden
gedaan. Narda heeft veel met hen gemeen. Ze is een vrouwelijk symbool, niet moederlijk, niet
zorgend, maar eisend, jeugdig, sportief, aanzettend tot avontuur en strijd. Hard - in staat je te
breken. Zij inspireert ook. Hij vereert haar, aanbidt haar misschien. Ze is immers geen Eva,
geen natuurprodukt, opgetut als ze is naar de smaak van de man: een hetaere, een geisha, een
princesse lointaine. In Tropische jaren is zij "normaal", dwz. de norm,- uitzonderlijk. Dat was
ze nooit geworden, wanneer zij zich met een leger van psychiaters en pedagogen had
ingelaten. Die zouden van haar pas een nymfomane en hysterica hebben gemaakt,- indien
geen sado-masochiste.
Het is waar dat Narda geen groot aandeel heeft in Tropische jaren, maar als iets of iemand die
roman doorstraalt als idee, is zij het: unbeschreiblich weiblich.
NOTEN
1. De jaren worden bijgehouden door Carla's verjaardagen te tellen. De kebatinan schrijft
niet alleen het vieren van verjaardagen voor; ook "vermaanddagen" worden gevierd.
Op de 17e van elke maand viert men de 17e augustus in heel Indonesië. Zo wordt de
revolutie gejavaniseerd.
2. Recht op het doel afgaan is niet goed. Als ik afscheid neem van Moeljono, ga ik niet
meteen naar huis. Toen ik recht op het huis van Robbie Bron afliep - onder dwang,
zoals de lezer zich nog herinnert - liep ik daar een ongelofelijk pak slaag op.
3. Dat de verjaardag van de onafhankelijkheidsverklaring door Soekarno (17 augustus) in
mijn boek ontbreekt, hangt samen met het feit, dat onze vakantie op de 16e voorbij
was.
4. De belangrijkste en bekendste toneelspeelster van de Komedie Stamboel. Zij was naar
haar verschijning een forse vrouw, is mij verteld. En een luidruchtige, zoals haar naam
(Riboet, d.w.z. "storm", "lawaai") ook doet vermoeden.