Verzameld werk - Tropische jaren - De open ruimte

Cornets de Groot www.cornetsdegroot.com
Tropische jaren 97
In Tropische jaren schiep de Javaanse mystiek kansen voor het woord, dat naar ogen haakt.
Zo'n belangrijke dag als bv. de 17e augustus, de verjaardag van de
onafhankelijkheidsverklaring door Soekarno zou, doordat die vakantie van ons maar tot de
16e augustus duurde, buiten het gezichtsveld van de lezer blijven. Maar wanneer De Brauw
de tegenstelling laat zien, die er bestaat tussen de Dakota van zijn eerste vliegreis, die zich een
weg zocht tussen de ups en downs van moeder Aarde door, en de Boeing 747, die op reis naar
Amsterdam hoog over de Alpen vliegt, toont hij ook het verschil tussen het kind dat hij eens
was en de man van nu, die zijn eigen onafhankelijkheid te vieren heeft bij het gloren van die
dag van vrijheid.
Tropische jaren is een autobiografische roman, voor zo ver het woord daarin de verbale
werkelijkheid van mijn leven is: een vakantie in Istanboel, Narda en 1979 als buiten- en Indië,
Carla en de Japanse bezetting (1942-'45) als binnenband. Mijn idee om op de verste
achtergrond van mijn boek de Komedie Stamboel mee te laten spelen in het verhaal (en de
rumoerige Miss Riboet 4 te tonen in Julie), is zowel door die vakantie in Istanboel ingegeven,
als door Vestdijk geïnspireerd. Dit is het fictieve, anti-autobiografische element in het boek:
het gaat om míjn Komedie Stamboel, met míjn figuren: míjn droom. Die eigenlijk nauwelijks
aanwezige Salomé, die Johannes de Doper, met wiens schedel ik gespeeld zou kunnen
hebben, Die Entführung aus dem Serail, Cherubino, Mozart. Figuren, die van nature in
Istanboel thuis horen en die in de historische Komedie aanwezig hadden moeten zijn - om alle
figuren uit Tropische jaren te doorstralen en te verhelderen, of omgekeerd. Wie bij voorbeeld
bezig wordt gehouden door de vraag wat Salomé meer had dan Maria kan bij Julie, Yasmina
en Narda te rade gaan. Misschien is zij wel mijn Miss Riboet, deze Salomé...
Ofschoon Sylvia niets met de Komedie van doen heeft, is ook zij een gefantaseerde figuur; zij
komt "van buiten" (Sylvia = de landelijke), en sluit het boek af. Haar naamdag valt op 31
december. De namen: Carla en Julie heetten in de werkelijkheid Carla en Julie. Boelèh heette
Boelèh. De namen van Tjoh (= George =landbouwer) en van Robbie (= Ro-bert = stralende
roem) heb ik uit Van der Schaar gepeuterd.
En dan nog dit: bij Carla (van Karel = kerel = vrijmachtige) en Julie (= de jeugdige), hielp het
toeval een handje: ze zíjn vrijmachtig en jeugdig. Bij Leo en Narda geen toeval, maar opzet:
Leo + Narda = Leonarda,- de naam van Narda,- maar dan voluit.
Straatnamen,- vanwege mijn Chinese en dichterlijke bloed: Het park der vervulde schoonheid,
de straat van de gekortwiekte kwartel, naar analogie met Het Plein van de Hemelse Vrede, het
Maanpaleis, en meer van dat schoons uit China.
Dagboek, 15 mei 1989
Het schoolleven beviel me matig, ik bewaar er geen herinneringen aan, die ik zou willen
vertellen: het was niet akelig en het was niet leuk, niet saai en niet opwindend. Ik deed mijn
best niet en ik was evenmin lui. De school interesseerde me geen malle moer. Ik liep er heen
(en ook terug) door een park en daar zag ik die halfgekke vrouw, volkomen naakt in het
bassin van een fontein, - een geschiedenis, waar Tropische jaren mee begint. Ik ontvlood haar
gebied gezwind, uitgejoeld door de jongelui, die zich kostelijk amuseerden ten koste van haar.
Zij bepaalde van toen af aan ongeveer het geestelijk klimaat waarin ik leefde.