Themanummer over criminaliteit, migratie en etniciteit - Tweede Kamer

Tijdschrift voor Criminologie
52(2010)2 : 105-217
Tabel 2: Verdachte asielmigranten in 2004 naar juridische status
Met verblijfsvergunning/Nederlandse nationaliteit
Nog in procedure
Geen verblijfsvergunning/niet in procedure
populatie en verdenkingsgraad bij schatting dat 1 9% van
de afgewezen asielmigranten nog in Nederland verblijft
populatie en verdenkingsgraad (bovengrens populatie bij 95% BI)
populatie en verdenkingsgraod (ondergrens populatie bij 95% BI)
Bron: De Boom e.a. (2006: 35, 44)
Populatie Verdachten
N N %
73.728
34.533
24.000
30.000
1 7.500
2.516
1.854
2.374
2 .3 74
2.374
de verblijfsstatus en de verdenkingsgraad wanneer de drie groepen (asielmigranten
met een verblijfsvergunning, asielzoekers in procedure en afgewezen asielzoekers)
wat betreft geslacht, leeftijd en burgerlijke staat dezelfde opbouw zouden
hebben. In model 3 is ten slotte de herkomst toegevoegd, waarbij onderscheid is
gemaakt tussen vier herkomstgebieden: Azië (inclusief Turkije), Oost-Europa,
Noord-Afrika en overig Afrika. De kans om te zijn geregistreerd als verdachte van
een delict wordt in tabel 3 onder andere weergegeven als relatieve kansverhouding
(Exp (B)). Die geeft de kans van het al dan niet verdacht zijn weer ten
opzichte van een referentiecategorie. De referentiecategorie heeft altijd de
waarde 1. Als de relatieve kansverhouding groter is dan l, dan is de kans om verdacht
te zijn van een delict bij de betreffende categorie groter dan bij de referentiecategorie;
bij een relatieve kansverhouding kleiner dan l is de kans kleiner dan
bij de referentiecategorie, gegeven de andere kenmerken die in het model zijn
opgenomen.
We zien dat de verschillen in verdenkingsgraad tussen de diverse categorieën
asielmigranten ook blijven bestaan indien in de analyse rekening wordt gehouden
met verschillen in de persoonskenmerken (tabel 3). Asielzoekers in procedure
worden anderhalf keer vaker verdacht en afgewezen asielzoekers ruim drie keer
vaker verdacht dan asielmigranten met een verblijfsvergunning (model 1). Na
correctie voor leeftijd, geslacht en burgerlijke staat (model 2) en herkomstgebied
(model 3) wordt het verschil tussen de groepen weliswaar iets kleiner, maar blijft
toch een aanzienlijk (en significant) verschil bestaan. Hiermee is de eerste hypothese
(een sterkere juridische status hangt samen met minder criminele betrokkenheid)
bevestigd. Afgewezen asielmigranten die illegaal in het land verblijven,
worden beduidend vaker verdacht van een delict dan asielmigranten nog in procedure,
die op hun beurt weer vaker verdacht worden dan erkende asielmigranten
die legaal in Nederland verblijven. Dit verband tussen juridische status en criminele
betrokkenheid is goed te begrijpen vanuit de marginaliseringthese. Aangezien
een betere juridische status toegang geeft tot betere levenskansen en meer
materiële welvaart, zijn migranten met een betere juridische status minder aangewezen
op criminaliteit als bestaansstrategie. Erkende asielmigranten hebben volledige
toegang tot de formele arbeidsmarkt en arrangementen van de verzor-
57
3,4
5,4
9,9
7,9
'3,5
2010-05-01