Themanummer over criminaliteit, migratie en etniciteit - Tweede Kamer

Tijdschrift voor Criminologie 2010-05-01
52(2010)2 : 105-217
Britten in Nederland
De constatering dat er Britse criminelen in Nederland verblijven, is zeker geen
nieuw feit. Al vanaf het begin van de jaren tachtig komen zij in Nederlandse
drugszaken naar voren. Weliswaar besteedt de Commissie-Van Traa in haar overzicht
van allochtone criminele groeperingen in Nederland geen apart hoofdstuk
aan Britten (dat voorrecht was weggelegd voor Surinamers, Turken, Marokkanen,
Chinezen, Italianen, Colombianen, Nigerianen, Ghanezen, Russen en Joegoslaven),
toch worden zij wel tussen neus en lippen genoemd. Zo wordt verwezen
naar een Nederlandse criminele groep 'D', die hasj via Cyprus importeerde. De uitvoer
hiervan naar het Verenigd Koninkrijk was in handen 'van een Engelse groep,
met zetel in Amsterdam' (PEO, 1996b). Ook zou een Engelsman in bepaalde
opzichten een twee-eenheid met de overleden crimineel Bruinsma gevormd hebben.
De Parlementaire Enquêtecommissie Opsporingsmethoden (PEO) geeft aan
dat naar aanleiding van drie moorden in het Engelse drugsmilieu de Amsterdamse
politie in juli 1992 zelfs een speciaal team heeft gevormd om een onderzoek in te
stellen naar deze subcultuur. De uitkomst hiervan liet zien dat er in de stad een
netwerk van zo'n 150 overwegend Engelse drugsdealers actief was, waarvan het
merendeel op de lokale markt handelde. Daarbij werd overigens wel opgemerkt
dat een enkeling 'redelijk vakkundig' op grote schaal cocaïne, LSD en synthetische
drugs naar het Verenigd Koninkrijk, Scandinavië, de Verenigde Staten en Australië
verhandelde. Deze drugs werden weer ingekocht van andere groothandelaren,
zowel van Colombianen als van Nederlanders. Tekenend is ook dat er bij wisselkantoren
die in het onderzoek betrokken waren, tientallen miljoenen gewisselde
Britse ponden in relatie met verdovende-middelenhandel werden gebracht.
Ook in latere studies komt de aanwezigheid van Britse criminelen op de Nederlandse
drugsmarkt naar voren. Dat is niet zo vreemd. Nederland staat immers
bekend als belangrijk doorvoerland (logistiek knooppunt) voor verdovende middelen
(Van Duyne, 1995; Kleemans e.a., 2002; Huisman e.a., 2003). In recent
onderzoek van de Home Office geven diverse Britse gedetineerden aan dat zij in
Nederland grootschalig drugs inkopen die bestemd zijn voor de Britse markt
(Matrix Knowledge Group, 2007; Pearson & Hobbs, 2001). 1 In opdracht van
Britse criminelen wordt geld via fcawa/a-bankiers naar Nederland overgemaakt
(Van de Bunt, 2008).
Uit literatuurstudie en eigen analyses van politieonderzoeken valt af te leiden dat
de rol die de Britten vandaag de dag op de Nederlandse drugsmarkt innemen,
neerkomt op het doen van drugsinkopen om deze primair naar het Verenigd
Koninkrijk te verschepen en ze aldaar verder door te verkopen. Kortom, zij richten
zich op hun eigen afzetmarkt. Hierdoor kan de indruk ontstaan dat de connectie
met Nederland maar van tijdelijke aard is, namelijk zolang de transactie
duurt. Dat gaat echter maar ten dele op wanneer er rekening wordt gehouden met
l Het is opvallend dat de handelshoeveelheden die in onderzoeken van de DNR worden gevonden,
vijf tot tien keer groter zijn dan de casus die door Pearson en Hobbs worden beschreven (KLPD/
DNR, 2005b).
84