Kan Stress verminderen door het toepassen van hartcoherentie

Plastische veranderingsprocessen zijn niet alleen belangrijk bij het veranderen van
‘drempelwaarden’, maar zijn ook van belang bij het automatiseren van neurale processen. Hierbij spelen
de axonen, synapsen, neurotransmitters, dendrieten en receptoren een belangrijke rol. Door groei van
dendrieten en/of axonen en de vorming van synapsen kunnen nieuwe en grotere aantallen verbindingen
tussen bestaande neuronen worden gevormd. Door meer synthese van specifieke neurotransmitters kan
de impulsoverdracht tussen twee zenuwcellen vergemakkelijken (Zhang, 2007). Door vergroting en
versterking van het aantal verbindingen tussen neuronen kunnen processen meer automatisch verlopen.
(Bakin et al., 1990). Dit is handig bij de vorming van aanpassingsprocessen, die tot een evenwichtssituatie
leiden, maar de automatisering kan helaas net zo goed plaatsvinden bij destructieve overlevingsstrategieën.
De versterkte verbindingen in het neurale netwerk en de geautomatiseerde actiereactiepatronen
zijn moeilijk bewust te doorbreken. Het is nog niet helemaal duidelijk hoe de nieuwe verbindingen tussen
neuronen tot stand komen. Donald Hebb heeft hier enkele ideeën over gevormd en de bekende stelling
van Hebbian Learning gepostuleerd: ‘cells that fire together wire together’ en doelt hier op de
synchronisatie van ritmes. Afstemmingsprocessen zijn afhankelijk van synchrone ritmes (Porr et al.,
2007).
Niet alleen een toename, maar ook de afname van het aantal synapsen, axonen en dendrieten
hoort tot het proces van plasticiteit. Door afname van de mogelijkheden van impulsoverdracht wordt de
ontvangende zenuwcel minder gevoelig en de ‘drempelwaarde’ hoger. Ook dit proces valt in de categorie
leer- of aanpassingsprocessen. Extinctie is hier een voorbeeld van (Hugues et al., 2007). Plasticiteit is
een continu proces en gaat het hele leven lang door.
Op basis van de gepresenteerde theorieën over plasticiteit kan geconcludeerd worden dat het niet
makkelijk zal zijn, maar wel mogelijk is om geautomatiseerde negatieve overlevingsstrategieën te
doorbreken en te vervangen door positievere aanpassingsstrategieën. Deze nieuwe positievere
aanpassingen kunnen eveneens geautomatiseerd worden.
2.6 Lichamelijke reacties bij stress
Door avoidance opwekkende stimuli wordt de amygdala geactiveerd, die daarna via projecties op
de hypothalamus en de hersenstam, de fysiologische stressrespons in gang kan zetten (Napadow et al.,
2007). De amygdala geeft aan dat een neurologisch systeem uit evenwicht is en in welke mate. Het
doorgeven van deze informatie kan heel snel gaan (10- 20 ms) en dat is belangrijk voor het vergroten van
overlevingskansen (Faw, 2003). De stressrespons is een opeenstapeling van reacties, die snel en
automatisch verlopen volgens een evolutionair ontstaan actiereactiepatroon, dat via het DNA is
overgeërfd. De stressrespons betrekt het hormonale systeem via de hypothalamus en het autonome
zenuwstelsel via de hersenstam.
22