Kan Stress verminderen door het toepassen van hartcoherentie

het ritme van de ademhaling en de hartslag, tussen het ritme van de ademhaling en de alfa-power en
tussen het ritme van het hart en de alfa-power. Andere onderzoekers hebben vergelijkbare resultaten
gevonden (Beatty et al., 1972, Veenstra, 2007) en kunnen ook de theorie van McCraty niet ondersteunen.
Voor de crosscoherentie tussen het ademhalingsritme en het hartritme is geen significante
toename gevonden, maar de waarden zijn wel hoog. Alle moeders vertoonden op de voor- en nameting
een gemiddelde crosscoherentie van meer dan 70%, die echter onder invloed van het trainingstraject niet
is toegenomen. Deze hoge waarde is niet verwonderlijk, omdat het hartritme direct door de ademhaling
wordt beïnvloed (Grossman, 2007). De resultaten van de crosscoherentie laten zien dat de samenhang
tussen ademhaling en hartslag hoog is, ongeacht de hoogte van de frequentie van de ademhaling of de
avoidance- of approach toestand. De waarden van de crosscoherentie tussen het ritme van de
ademhaling en de alfa-power in de hersenen zijn laag (< 30%), evenals die tussen het ritme van het hart
en de alfa-power. Tijdens rust is er nog wel een significante toename van de crosscoherentie tussen het
ademhalingsritme en de power in het SMR- en bèta-ritme bij de sensomotorische cortex gevonden,
waarvoor geen verklaring gegeven kan worden.
Behalve de crosscoherentie is ook de variabiliteit van de alfa-power in het frequentiegebied rond
de ademhalingsfrequentie (ademhalingsband) onderzocht. Analyseresultaten tonen aan dat het
trainingstraject geleid heeft tot een significante toename van deze alfa-powervariabiliteit ter plaatse van de
prefrontale cortex tijdens de rust en ter plaatse van de visuele cortex tijdens de vragen. Dit betreft de
plaatsen waar in een eerder stadium al een significante toename van de alfa-power is beschreven. Uit de
resultaten kan de conclusie worden getrokken dat de invloed van de ademhalingsfrequentie wel terug te
vinden is in een toename van de energiewaarde in de alfa-power rond deze frequentie bij vermindering
van stress (approachtoestand), maar niet in de crosscoherentie tussen de ritmes. Dezelfde conclusies zijn
te trekken voor de hartritmevariabiliteit, die al bij de beschrijving van het autonome zenuwstelsel aan de
orde is gekomen. Tijdens de vragen is ook nog een significante toename van de bèta-powervariabiliteit in
de ademhalingsband bij de visuele cortex gevonden, waarvoor geen verklaring is te vinden.
Lichamelijke beleving
De invloed van de verandering van de avoidance- naar de approachtoestand door het trainingstraject is
ook zichtbaar in de lichamelijke beleving van de moeders, die zij aangegeven hebben in een vragenlijst.
Het trainingstraject heeft geleid tot een significante toename van de hoeveelheid tijd, die de moeders voor
ontspanning inruimen, en een significante afname van de huidproblemen. De overige lichamelijke
problemen zijn niet significant verbeterd in de periode van twee weken tussen de beide meetsessies.
5.1.7 Cognitieve onderzoeksresultaten
Volgens de theorie in dit onderzoek is de werking van de prefrontale cortex in onevenwichtige
situaties geringer dan bij evenwicht en vermindert de samenwerking met de amygdala. In
aandachtstaken, zoals STROOP en Dot Probe, wordt bij stress minder invloed van de ‘capaciteiten’ van
78