Kan Stress verminderen door het toepassen van hartcoherentie

geslaagd zijn om een positieve toestandsverandering (approach) te weeg te brengen tussen de
meetsessies van de voor- en nameting.
Op fysiologisch gebied zijn significante verbeteringen aangetroffen ten aanzien van het autonome
zenuwstelsel, de hersenfrequenties, de samenhang tussen fysiologische ritmes en de subjectieve
lichamelijke beleving. De moeders van de trainingsgroep zijn in staat hun hartslag en
ademhalingsfrequentie te verlagen en hun hartcoherentie en hartritmevariabiliteit te verhogen (autonome
zenuwstelsel). In de hersenen is de energie in de alfa-frequenties op belangrijke plaatsen toegenomen en
deze alfa-power is in de rechter prefrontale cortex verhoogd ten opzichte van de linkerkant
(hersenfrequenties). De aanwezigheid van de power rond de ademhalingsfrequentie in het hartritme en in
het ritme van de alfa-power in de hersenen is toegenomen, maar de relatie tussen de ritmes is niet
gevonden (samenhang fysiologische ritmes). De huidproblemen zijn afgenomen (lichamelijke beleving).
Op cognitief gebied is een significante verbetering van het geheugen en de concentratie
gevonden en op emotioneel gebied wordt de emotionele toestand als positiever beleefd. In de interactie
tussen moeder en kind is het aantal driftbuien van het kind afgenomen.
Geen significante resultaten zijn geboekt ten aanzien van de variantie in de huidpotentiaal, de
aandachtstaken en de crosscoherenties.
5.1.3 Theorie
In het theoretisch deel van dit onderzoek wordt de mens gezien als een dynamisch systeem, dat
in continue wisselwerking is met een steeds veranderende omgeving, met als hoofddoel het vinden van
een (nieuwe) evenwichtstoestand voor de verschillende systeemonderdelen, zowel op celniveau als op
gedragsniveau. Een evenwichtstoestand kenmerkt zich door specifieke grenzen, waarbinnen het systeem
‘beschikt’ over de juiste informatie (DNA en neurale netwerken) en mechanismen van het zelfregulerend
vermogen tot herstel van de evenwichtssituatie. Van een aantal belangrijke systeemonderdelen is bekend
dat er ritmische fluctuaties van processen binnen de evenwichtsgrenzen plaatsvinden. Het hart en de
baroreflex, maar waarschijnlijk ook de cerebrale vloeistof en de power in de hersenfrequenties, vertonen
in evenwicht vaak allemaal een 10 seconden ritme. Synchroniciteit van ritmes kan onderlinge afstemming
bevorderen en leiden tot een betere overall evenwichtstoestand.
Als een systeem uit evenwicht raakt, ontstaat er een spanningsveld (stress) waardoor specifieke
hormonale productie en sympathische activiteit van het autonome zenuwstelsel ‘aangestuurd’ wordt ter
verhoging van de fysiologische arousal. Deze arousal kenmerkt zich door energie, aandacht, een
verhoogde staat van alertheid voor het selecteren van informatie en een verhoogde staat van paraatheid
voor eventueel volgende acties. De hoogte van de arousal is afhankelijk van de grootte van het
spanningsveld. In een approach toestand kan de arousal ontladen en getransformeerd worden tot een
positieve aanpassingsstrategie, die leidt tot een nieuw evenwicht en die de aanzet tot meer arousal stopt.
72