revânî dîvânı - e-Kitap

Devr-i hüsnünde ‘aceb mi kaşunı kılsan tırâş
Ka’bedür kıblem yüzün hâcet degül mihrâb ana
Yiri gögi ayağı altına aldı ey gönül
Görmedi bir benzerin hûrşîd-i ‘âlem-tâb ana
Kendü bildügin ider uyup Revânî ‘ışka dil
Kimsenün sözin işitmez neylesün ahbâb ana
4
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Yalvarup kime kul olsam ol emîr olmaz bana
Kangı şeyhe ben mürîd olsam o pîr olmaz bana
Ayağum almak diler sâkî denî devrân gibi
Câm-ı meyden gayri kimse destgîr olmaz bana
Begligüm var câm-ı meyle gûşe-i hum-hânede
Andan özge sâkiyâ tâc ü serîr olmaz bana
Medhini ko nâfenün açma kutuyı ey sabâ
Hâk-i pâyi gibi çün misk ü ‘abîr olmaz bana
Olamazsın ey felek âhumla bir dem hem-kiriş
‘Işk yayın çekmede hergiz nazîr olmaz bana
İrdi nazmum gerçi Selmâna Revânî âh kim
Terbiyetler eyleyüp kimse zahîr olmaz bana
5
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Rind isen meyli koma câm-ı musaffâdan yana
‘Ârif isen götür ayağı Galatâdan yana
Mülk-i Rûm içre Firengistânı görmek isteyen
Seyre geçsün dâyimâ ol şehr-i ra’nâdan yana
Şol firenk oğlanların sûfî göreydün bir nazar
Göz açup bakmaz idün cennetde havrâdan yana
Bu felek anun mücellâ kasrıdur kim âfitâb
Seyr içün revzen açupdur ana dünyâdan yana
Sanuram oldı mukârin gökde pervîne hilâl
Keştiye binüp güzeller gitse deryâdan yana
Dîn yağmâsın ider kâfir-beçe mahbûblar
Sakınun varman müselmânlar kelîsâdan yana
Hûr u gılmân ile pür olmış Revânî her taraf