revânî dîvânı - e-Kitap

Dimesünler kim anun tûtî-i şekker-hâsı yok
185
- - . / - . - - / - - . / - . - -
Devr-i ruhunda lâle kaldurmasaydı sancak
Dakmazdı ana hergiz yaprağı al bayrak
İnce bilünle görmiş zülfün meger ki nakkâş
Bir iplik üzre yazmış Rûmî Hıtâyı yaprak
Sözüm işit tolaşma ey şâne zülf-i yâre
Dahı cihânda kimse basmadı ana barmak
Her kişi bendesi iken tahsîn zülfine kim
Miskînligin komadı gâyetde gönlü alçak
Gam bahrine Revânî gark olur idük ammâ
Sâki-i Hızr yetişdi üstüme sürdi zevrak
186
. - - - / . - - - /. - - - /. - - -
Benüm sâğar gibi sîmîn-beden gül yüzlü yârüm yok
Surâhî gibi bir sâfî gönüllü râzdârum yok
Elifle dâğ ü na’lümdür bana her gice hem-pehlû
Dimen bir serv-kad meh-rû hilâl-ebrû nigârum yok
Karâr u sabrum ol dil-ber aluban şehrden gitdi
Bana bir çâre eylen kim benüm sabr ü karârum yok
Beni ‘ayb itme ey zâhid melâmet ihtiyâr itsem
İnan vallâhi bi’llâhi elümde ihtiyârum yok
Şarâb-ı şevk ile pürdür Revânî dil sürâhîvâr
Sınursa şîşe-i nâmûs hergiz inkisârum yok
187
- - . / . - - . / . - - . / . - -
Sen şâha yaraşur kul olursa dil-i ‘âşık
Gerçi ki degüldür güzelüm hıdmete lâyık
‘Âşıklar içinde sana yir yok yüri sûfî
Ser-hoşlar arasında yaraşmaz k’ola ayık
Bin yarayıla yâre gönül yarayımaduk
Dünyâda ele girmez imiş yâr-ı muvâfık
Dünyâyı nider ‘âşık olan dil-berin ister
Sâlik gerek âdem kim ide terk-i ‘alâyık