revânî dîvânı - e-Kitap

Şâd olur gönlüm görüp cânda Revânî ‘ışkını
Ehl-i ma’din gibi kim irişmiş ola cevhere
359
. . - - / . . - - /. . - - /. . -
Açışur yine kadehler gül-i handânlar ile
Söyleşür bülbüleler mürg-i hoş-elhânlar ile
Gün gibi virme sakın bir kadehi dünyâya
Sâki götür ayağı bî-ser ü sâmânlar ile
Sûfîler bezmine ‘aşık varayın dime sakın
‘Ârif olan turup oturmaya nâ-dânlar ile
‘Işk hâli nice takrîr ola kim şerh olmaz
Sîneler şerhaları çâk-ı girîbânlar ile
Sînede dâğ u elif çünki yiter tabl u ‘alem
Begligün var be Revânî yüri sultânlar ile
360
- - . / - . - . / . - - . / - . -
Dîdâr görelüm gel e ey meh-likâ gel e
Ahşamlamağa bir gice bizden yana gel e
Deryâ-yı gam bizi umaruz itmeye helâk
Sâkî Hızırlığ eyleye şâyed çıka gele
Gönlüm kebûterin elüme alduğum bu kim
Şâhin bakışlu yâr umarın okıya gele
Varı geli kapuna bir iş eyleyem gibi
Kodum yolunda başumı ya vara ya gele
‘Âlemde ne senün gibi bir bî-vefâ kopa
Dünyâya ne benüm gibi bir mübtelâ gele
Sabr u karârı kalmadı ey dil Revânînün
Şol ala gözlüyi görür isen ala gele
361
- - . / - . - . / . - - . / - . -
‘İsî lebün eserlerin itsem müsevvede
Heykel idine anı nüfûs-ı mücerrede
Tolaşmasun mahalleni ey meh-likâ güneş
Her gün kapunda neyler imiş bir felek-zede
Âhum tokunsa çarhına çarhun ‘aceb degül
Yokdur cihânda ancılayın bir felek-zede