revânî dîvânı - e-Kitap

‘Işk ucından yıkdı gönlüm mülkini kâfir gözün
Bilmezüz kim bizüm ile yağı mısın il misin
Devletünde halk uyur arkadadur gam zulmi yok
Fitneyi ref’itdün ey sâkî şeh-i ‘âdil misin
Günde bin kerre lebinden bûse istersin gönül
Dâyima yüz berkidürsin bî-hayâ sâyil misin
Mûcib-i ‘izzet kişiye ehl-i fazl olmak yiter
Mansıb u câhı nidersin ey gönül câhil misin
Hırmen-i sabrum dağıtdı dâne dâne benleri
Merğ-i ‘ışk içre ey dil sen de bî-hâsil mısın
Ol gözi mestâne ile salınursın dâyimâ
‘Işk câmından Revânî mest-i lâ-ya’ kıl mısın
276
. - - - / . - - - /. - -
Begüm sen mülk-i hüsne pâdişâsın
Güneş ruhsârsın zerrîn kabâsın
Firengî al atlâsdur mey-i nâb
Ne kıymet ana hîç sorman şirâsın
Kadehler gibi kanlar yutmayınca
Bu devrânun kişi sürmez safâsın
Rakîb ağlamağ ile yüz ağartmaz
Yidi deryâ yumaz çün yüz karasın
Eğer dirsen ki ber-hurdâr olayın
Revânînün du’âsın al du’âsın
277
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Bakmazam gül-ruhlara serv-i bülendüm var iken
Kime kul olam senün gibi efendüm var iken
Nice at salmayayın gam leşkerine sâkiyâ
Devletünde mey gibi gülgûn semendüm var iken
Hep gözi âhûları ey dil şikâr itsem gerek
Dûd-ı pîç-â-pîç-i âhumdan kemendüm var iken
Sâkiyâ şol kan olacağı getür nûş idelüm
Çeşmün ü la’lün gibi bâdâm ü kandum var iken