revânî dîvânı - e-Kitap

Hidâye okumağ ile bilinmez bu hidâyetdür
Yıkıldı zulm ile gönlüm bana sun câm-ı ‘adli kim
Garaz beglikden ey sâkî cihân içre ‘adaletdür
Mey ü mahbûbdan dâyim beni men’ itme ey zâhid
Şarâb içmek güzel sevmek be hey sûfî zerâfetdür
Nola nâzüklenüp dil-ber lebinden bûse virmezse
Revânî nâzük olanun işi dâyim nezâketdür
Senün mestâne evsâfun nice vasf eyleyem sâkî
Tasavvur idemez kimse anı ol özge hâletdür
122
- - . / . - - . / . - - . / . - -
‘Arz itdi yine tal’at-ı zîbâyı güzeller
Hoş vech ile zeyn eyledi dünyâyı güzeller
Hûrşîd-i cihân-tâb gibi ‘âlemi yakdı
Nârenci kabâyıla bu hercâyi güzeller
Dimez hat u hâl eyledügi işleri gizler
Asılmal’ ider zülf-i semen-sâyı güzeller
Şâhid getürün dimeye hükm eyleye kâdî
‘Âşıklar ile ger ide da’vâyı güzeller
Râ kaşlarınun ‘âşıkıyın dime Revânî
Senden dahı yegce bilür orayı güzeller
123
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Bûsenün adını anmak dil-bere ibrâmdur
Gabğaba el sunma evvel haylice ikdâmdur
Gel ki ‘işret mevsimidür irdi çün tâze bahâr
Sohbetün çak vaktidür gâyet güzel eyyâmdur
Nâzük ol ey dil şükûfe gibi sâğar al ele
Bezme çün çeşmi çerez ol gözleri bâdâmdur
Vuslatunda şevk dâğın sîneden men’ eyleme
Dostum ehl-i safâya ol dügün bayramdur
Sohbet-i hâsa Revânî mahrem olmaz mı didüm
Didi andan kaçmazuz ammâ inen bed-nâmdur
124
. - - - / . - - - /. - - - /. - - -