revânî dîvânı - e-Kitap

Nesîm eyledi tezyîn nukûş-ı gülzârı
Hıyâmdur ki kuruldı çemende ‘işret içün
Bu dem şükûfe ki zeyn eylemişdür eşcârı
Didi çemende gören nâ-şükûfte goncaları
Döküldi şîşe-i sebze şarâb-ı gül-nârî
6 Gülün piyâlesini gülsitânda zerger-i bâd
Ne hûb san’at ile eylemiş kalemkârî
Şarâba tevbe idenler yine peşîmândur
Çü bezm-i gülşene geldi güzellerün varı
Kaçan olur ki bu gül vara meclis-i yâre
Olur mı mahremi şâhun harîf-i bâzârî
9 Çemende mest bulup koltuğına girmez idi
Nesîm nergisün olmasa ger hevâdârı
Çalup çağırmağa ra’d-ı bülend-âvâze
Sipihr çengine takmış gümişden evtârı
Meger ki mülk-i Hoten tâciri durur lâle
Ki sardı kırmızı vâlâya misk-i Tâtârı
12 Dehân-ı goncada şeb-nem mi çın seher görinen
Ya tûti habb-ı nebâta uzatdı minkârı
Gül-i sepîd eger olmasa idi âl-i Resûl
Yeşil ‘alâmet ile olmaz idi destârı
Çiçekler ile behişt oldı bostân sahnı
Ki selsebîle hacâlet virüpdür enhârı
15 Çemen ki cennete dönmişdür ey nesîm-i şimâl
Unutma anda varınca bu ben günehkârı
Terâna başladı sular sabâ girüp raksa
Benefşe çenge dahı takmamışdı evtârı
Seherde gel berü gûş eyle Mantıku’t-Tayrı
Şükûfedür bu diyârun çü Şeyh ‘Attârı
18 Bu şi’r-i dil-keşi bu nazm-ı dil-pezîri görüp
Zebân-ı hâl ile bülbül okurdı eş’ârı
Şarâb-ı nâb ile gül gül gören ruh-ı yârı
Müzeyyen itdi sanur lâleler semenzârı