revânî dîvânı - e-Kitap

Görinen her jâle gûyâ beyza-i bülbül durur
Kim nihâl-i tâze üstinde çıkup tutmış mekân
Bâğda gûyâ benefşe bir kebûterdür kebûd
Kim derûnı goncanun olmışdur ana âşiyân
9 Fikr iderken virdi bir hâlet bana ‘ışk-ı nigâr
Okıdı âşüfte dil bu matla’ı ol dem revân
Tîrine cismümi kıldı ol kemân-ebrû nişân
Benzer olurmış nişân-ı tîri tıflun üstühân
Sen rakîbün sînesine tîr çekdügün görüp
‘Âşıkun gibi hasedden boynını egdi kemân
12 Kanlar ağlamağa hicründe olupdur dostum
Her nişân-ı nâhunum sînemde çeşm-i hûn-feşân
Yüzüme bakup benüm her dem güler ol gonca leb
Bildüm andan kim müferrihdür be-gâyet za’ferân
Sen şeh-i Keşmîr-i hüsn olmasan ey hurşîd-rû
Çetr-i hüsne kaşlarun kurmazdı müşgîn sâyebân
15 Kanlu tîrün dostum bu sîne-i pür-dâğda
Lâlezâr içre bitürmişdür nihâl-i erğavân
Hey di çeşm-i mestüne kasd itmesün kan itmege
Zulm olmaz şâh-ı ‘âdil devridür ey dil-sitân
Hazret-i Sultân Korkud mâh-ı burc-ı saltanat
K’oldı bezminde güneş şem’ine zerrîn şem’dân
18 Ey ki şem’-i devletüne sufre-i zerrîn güneş
Vey ki hân-ı devletüne sebz çînî âsumân
Zer-nişân tîgün ‘adûnun başına odlar yakar
Anun içündür ki âhından olur ‘âlem duhan
Hâsıl-ı ‘ömrin ‘adûnun eyleyüp tîrün telef
Gösterür parmak hisâbın ana zihgirün hemân
21 Ger nesîm-i gülşen-i hulkun irişse âteşe
Şu’lesinün her şirârı ola berg-i erğavân
Rezm içinde nîze-i cân-sûz ile rümhun şehâ
Dide-i hasma görinür ejder-i âteş-feşân
Tîgün urur bir kulundur ‘âlem içinde güneş