revânî dîvânı - e-Kitap

Âsitânında yaturdum üstüme geldi habîb
Hasta sağalmalu olsa kapuya gelür tabîb
Gice ile varduğum budur tavâf-ı kûyuna
Korkaram sâyem dahı bir gün ola bana rakîb
Ben didüm cânâ senün kendü ğarîbündür gönül
Yüzüme bakup gülüp dil-ber didi va’llâh ğarîb
Ol şeh-i hûbâna öykünmek diler her gün güneş
Geh giyer zerrîn külâhın geh giyer altunlu şîb
Dînüm îmânum disem zülfün tolaşmasun dile
Kâfir-i ‘ışk olana hâcet degül hergiz sâlib
Hüsn-i dil-berden ziyâ uğurlamadıysa eger
Dâyimâ şem’i şeb-efrûzun neden boynunda ip
Kanı ol dem kim Revânî yüz sürem ayağına
Degme bir üftâdeye devlet nasîb olmaz nasîb
23
- . - - / - . - - / - . - - / - . -
Ol kamer-tal’at yüzinden açdı çün müşkîn nikâb
Sanasın kim ebr içinden zâhir oldı âfitâb
Zerrece nûr u ziyâ virmezdi hergiz ‘âleme
Pertev-i hüsnünden ey meh irmese hûrşîde tâb
Yir yüzine lutf idüp ol meh kadem basduğına
Reşk idüp dil çağırur ya leytenî küntü türâb
Ol tabîb-i cândan em sordum dil-i mecrûhuma
Ağzuma sögdi leb-i la’li zihî sâfî cevâb
Gizlenüp gündüz giceyle zâhir olduğı bu kim
Gün yüzün envârına tâkat getürmez âfitâb
Sohbet-i vasluna cânâ irmedin bu haste dil
Yandı fürkat odına döne döne hemçün kebâb
Hâk idüp cânâ gam-ı ‘ışkun Revânî hasteyi
Kodı âteş sînede başda belâ vü gözde âb
Sen Süleymân-ı zamâna hâlümi ‘arz itmege
Benden ön bu hüdhüd-i cân irmege eyler şitâb
24
- - . / - . - . / . - - . / - . -
Her kime olsa sen güzelüm kılma iltifât