revânî dîvânı - e-Kitap

Anlanur baht-ı siyâhum hat-ı eş’ârumdan
Bana ne nakş geçüpdür bu felek nerrâdı
Şeşder-i gamda gören kimse bilür zârumdan
Kime yanam yakılam sîne-i pür-sûzumdan
Kime derdüm dökeyin bu dil-i bîmârumdan
Ne ‘aceb elde tehî olmasa bir dem sâğar
İçdügüm gibi tolar dîde-i hûnbârumdan
Ağzumun dadını uçurdı Revânî zillet
Halk şermende iken lezzet-i güftârumdan
265
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Dostum gel kaçma lutf it ‘âşık-ı gamnâkden
Âfitâbı gör ki hergiz yüz çevürmez hâkden
‘Işk bâzârında tîr-endâz âhumdur bugün
San’at ile ok geçüren şîşe-i eflâkden
Ejdehâ gibi ağız açdı yine meclisde çeng
Hey meded sâkî bize şol mey diyen tiryâkden
Sevdürür her pâk-dâmen serv-kaddi bana ‘ışk
Ayrılımazam anunçün ben bu ‘ışk-ı pâkden
Sohbet-i mahbûb u meyden halkı men itmezdi hîç
Nâsihün ‘aklı Revânî kalmasa idrâkden
266
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
‘Iyd-ı vasluna irişsem gam yimezdüm cân içün
Bu mesel meşhûrdur erkek koyun kurbân içün
Leblerün Nûşinrevân zülfün durur zencîr-i ‘adl
Kimse dimez zulme mâyil sen şeh-i hûbân içün
Sen kamer-ruhsâr içün hercâyi dirlerse nola
Anca sözler söylenür hurşîd-i nûr-efşân içün
Ad içün ölmişleri ihyâ ider ‘Îsî lebün
Her kişi cânlar virür ‘âlemde ad ü şân içün
La’l-i cân-bahşında zâhir olalı hatt-ı siyâh
Kara yasludur didiler çeşme-i hayvân içün
Korkaram kim fitne-i âhir zamândur diyeler
Ben ne tedbîr eyleyem ol gözleri fettân içün