revânî dîvânı - e-Kitap

Dil mülâzimdür yine bir dil-bere
Sanasın begler begi ma’ zûlidür
Pâdişâhum benden olalı senün
Dir Revânîyi gören beg kulıdur
77
. . - - / . . - - /. . - - /. . -
Hey kıyâmet görinen dime hat u hâlümdür
Ben günâhkârunam ol nâme-i a’mâlümdür
Sînede tîr-i mahabbetle görinen yaram
Devha-i devlet ü ser-çeşme-i ikbâlümdür
Sanma nakkâşı ki tasvîr ider Mecnûnı
Benüm ey Leyli-sıfat sûret-i ahvâlümdür
Ruhın öpmege lebin emmege dildâr komaz
Nidelüm neyleyelüm özge gülüm balumdur
Bilürin zülfi elif kâmetümi dâl eyler
Kur’a-i ‘ışk Revânî çü benüm fâlümdür
78
- - . / - . - . / . - - . / - . -
Devr-i ruhında mâha görün siz ne bend olur
Çün âfitâb burcına zülfi kemend olur
Pîşe idindi ‘ışkı gönül tıfl iken dahı
Ol onmayası göresüz âhir levend olur
Kucağı tolı dil-bere mâyil durur gönül
Dervîş olan kimesne begüm zelle-bend olur
Zâhid ki nefs atına bine menzil alımaz
Boynındağı ridâsı ana pây-bend olur
Cân nakdini Revânî virür derd-i ‘ışka dil
Varını yok dimez nice hoş derdmend olur
79
. . - - / . . - - /. . - - /. . -
Leb-i cânâneyi emdükçe gönül hurrem olur
Kişi mey sohbetini eyleyicek bî-gam olur
Yârdan kimse gönül ummasun insâniyyet
Ol perî yüzlü melek-çihre kaçan âdem olur
Beni öldürmege hınnâladı yâr ellerini