revânî dîvânı - e-Kitap

280
. - - - / . - - - /. - -
Hatun küfr ü ruhundur dîn ü îmân
Sana ‘aşık durur kâfir müselmân
İnen germ olma bezm içinde ey şem’
Tutuşalum berü gel işde meydân
Yolında cân-ı şîrîn virme ‘âşık
Sevilmez ölü helvâsıyla oğlan
Beni meygûn lebün mest itdi sâkî
Beni esrâr-ı ‘ışkun kıldı hayrân
Leb-i dil-berde zâhir olalı hat
Kara yaslu Revânî âb-ı hayvân
Senün gül ruhlarun vasfiyle Sa’dî
Benüm dîvânum olmışdur Gülistân
281
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Geçmemiş zâhid dahı sevdâ-yı hatt ü hâlden
Anun içün havfı vardur nâme-i a’mâlden
‘Âşıkun vecd olduğına zâhidün inkârı var
Neylesün ğâfil durur bî-çâre miskîn hâlden
Taylesân ile ridâdan vasla yol yok zâhidâ
Şem’e irmez geçmese pervâne perr ü bâlden
Çağırı çağırı söyler nâylar ‘ışk ehline
‘Âkıl olan ‘ışk hâlin sormasun kavvâlden
Sûfiler şîrîn kelâmuna Revânî doymadı
Eyü söz dirler ki tatludur şekerden baldan
282
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Çok cefâlar irişüpdür bana sen bî-dâddan
Her biri hâtırdadur kim gitmez eylik yâddan
Gicelerde çarh üzre görinen şekl-i hilâl
Şem’-i bezmün şu’lesidür kim egilmiş bâddan
Kûh sanman görinen yir yir ki uyhudan zemîn
Uyanup baş kaldurupdur nâliş-i Ferhâddan
Şive vü nâzı güzeller senden ögrense nola
San’atî lâyık budur kim ögrenür üstâddan