revânî dîvânı - e-Kitap

Kendi gibi mi sanur mihr-i cihân-ârâ beni
Çeşm-i yâri sevdügümçün yolda ayağum öper
Gözine göstermez iken nergis-i şehlâ beni
‘Işkını cânda nihân itmişdüm ammâ neyleyem
Âh u nâlemdür iden ‘âlemlere rüsvâ beni
Akçesüz pulsuz Revânî boynı bağlu kulıyın
Hîç çeküp çevürmesün bu zülf-i ‘anber-sâ beni
453
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Câm-ı cân-efzâya sâkî ider idi nisbeti
Zâhid-i yâbis-mizâcun olsa rûhâniyyeti
Hûblar ‘âşıklarından ictinâb itmek neden
Beglerün hod kullar ile artuğ olur şevketi
Bana bir yüzden toğup ağyâra mihrin gösterür
Gün gibi rûşen olupdur dil-berün mâhiyyeti
Var ise başumda devlet öldürem ağyârı ben
Bu mesel meşhûrdur er öldürür er devleti
Vird idinse Revânî matla’-ı eş’ârumı
Tâli’inün gün gibi artardı nûrâniyyeti
454
. - - -/ . - - -/ . - -
Sözüm la’l-i leb-i cânâne çıkdı
Bu dür ol hokka-i mercâna çıkdı
Şarâb u şâhidi men’ itdi vâ’iz
Yine sohbet bugün yârâna çıkdı
Nice germ olmaya ‘âlemde hûrşîd
Güzellerle yine seyrâna çıkdı
Lebünün şekkerini ögmek içün
Sözüm tûtîsi Hindûstâna çıkdı
Revânînün elinde toptolu câm
Yine mey-hâneden rindâne çıkdı
455
. . - - / . . - - /. . - - /. . -
Gelünüz hoş dutalum câm ile eyyâmumuzı
Ne olursa görevüz sonra ser-encâmumuzı