revânî dîvânı - e-Kitap

Şem’i cemâl-i gülşende pervânedür meger
Kim yanmış odlara per ü bâli benefşenün
Bir ayağ üzre hıdmet ider ehl-i dillere
Budur kemâli dünyâ turalı benefşenün
Anma Revânî hattını seyr eyle ruhların
Güller açıldı bitdi sakalı benefşenün
202
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Olmasaydı Tâk-ı Kisrâdan ferâğı lâlenün
Gûşe-i sahrâlar olmazdı yatağı lâlenün
Şimdi sahrâ tekyedür sohbetcidür abdâllar
Sâkiyâ söyünmesün yanar çerâğı lâlenün
Sanasın Mecnûndur başında vardur âşiyân
Kim bu dem kûhsâr olmışdur turağı lâlenün
Ehl-i ‘ışretdür komaz bir dem elinden ayağı
Hîç gitmez başı ucından kabağı lâlenün
Subh-dem mest avlayup sahrâda şeb-nem dişlemiş
Kim kızıl kanlara boyanmış tudağı lâlenün
Sâyebân-ı ‘anberîn kurmış felekler ‘ıyş içün
Kırmızı atlasdan olmışdur otağı lâlenün
Gonca leblerle Revânî komaz elden sâğarı
Düz basarsa sahn-ı gülşende ayağı lâlenün
203
- - . / - . - . / . - - . / - . -
Ey dil yolında ölmege gâyet güzel gerek
‘Ömr-i ‘azîz gibi o da bî-bedel gerek
Çeşm ü dehân u zülfini terk idemez gönül
Zîrâ bilür ki kişiye âhir ‘amel gerek
İncinme bûse ansa varup dil mahallenee
Dirler ki sözi anmağa evvel mahal gerek
Her kim ki irmek istese kaddünle zülfüne
‘Ömr-i tavîl ile ana tûl-i emel gerek
Her gördügün ğazâleyi vasf it Revânî kim
‘Âşıklara yaranmağa garrâ gazel gerek