revânî dîvânı - e-Kitap

Yanuma alsam Revânî nola her sîmîn-beri
Onmaduk âvâre dil gibi levendüm var iken
278
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Zâhidâ el çekmişem zühd-i nifâk-âmîzden
Pür-safâdur hâtırum câm-ı nişât-engîzden
‘Işk meydânı içinde geçdi gülgûnî yaşum
Öndül aldı husrevâ âhum benüm şeb-dîzden
Sûfiyâ şol kim şarâb ile kebâba ögrene
Ol kaçan olur ki hazz ide kuru perhizden
Çeşmün ü gamzen durur ‘uşşâkı mağbûn eyleyen
Âh şol hûn-hâr elinden vây şol hûn-rîzden
Gitdi gam dilden safâ-yı ‘ârızunla dostum
Rûm sultânı çıkardı şâhı san Tebrîzden
Ad çıkarurdı Revânî şi’ri gibi leblerün
San’at ögrensin gelüp üstâd-ı şekker-rîzden
279
. . - - / . . - - /. . - - /. . -
Şâh-ı ‘ ışk olalı ey dil ne içün hayrânsın
‘Aklunı cem’ idemezsin ne ‘aceb sultânsın
Gam degül gönlümi zencîre çekerse zülfi
Katı dîvâne durur kon ki biraz uslansın
İçelüm subha degin onmazısak onmayalum
Karşumuzda hele balmumları par par yansın
‘Âleme fitne vü âşûb yiter hâl ü hatun
Seni bilmez miyin ey dost ne aceb fettânsın
Sabr kıl âh ü figân itme işiginde gönül
Ol gözi mest nigâr uyur imiş uyansın
Ben surâhî gibi meclisde nice ağlamayam
Hâlüme sen de benüm câm gibi handânsın
Be Revânî bana ta’n itme güzel sevdi diyü
Bilürin ben de seni sen de ne nâzük cânsın