revânî dîvânı - e-Kitap

Sarây-ı hüsn içinde kaşı yapmış
Biri birine karşu iki tâkı
Bu çarhun lâciverdî kubbesinden
Gönül mey-hânenün yegdür revâkı
Şeh-i iklîm-i nazm oldun Revânî
Cihânı tutdı sözün tumturâkı
422
. - - - / . - - - /. - - - / . - - -
Hatun kan itmege her-dem yazar hükm-i hümâyûnı
Güzeller pâdişâhınun bu mıdur resm ü kânûnı
Salınsun ko ruhun üzre saçun ey husrev-i hûbân
Bunun gibi hotâs ile tonatsan nola gülgûnı
Gönül şehbâzına cılğı yeter gögsümde dâğ-ı gam
Ayağında anun gûyâ elifden oldı uzunı
Gönül Mecnûn-sıfat hayrânun olmış ey saçı Leylî
Temâşâ eylenüz vardur yine abdâlun oyunı
Gönül tomâr-ı a’mâlüm gibi çünkim siyâh olmış
Ölürsem dahı komazın ben ol zülf-i hümâyûnı
Revânî kîmiyâ gibi işi altundur anun kim
Güzeller yolına harc itmiş ola genc-i Karûnı
423
- - . / . - - . / . - - . / . - -
Dil-ber kızarur kılsa semendi cevelânı
San bâd-ı sabâ zeyn ider lâlesitânı
Cândan sakınur dil lebünün sırrını cânâ
Açmak mı olur her kişiye râz-ı nihânı
Nâz ile benüm gönlümi vallâhi sen aldun
Ben bilmezem ey dost falânı vü fülânı
Hicrüne düşüp bencileyin benzi sarardı
Ey meh güneşün sanma ki vardur yerekânı
Ebrûnı Revânî nola yalvarup öperse
‘Âdetdür öperler güzelüm çünki kemânı
424
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Sanmanuz meyden kızarmışdur ruh-ı cânânumı