revânî dîvânı - e-Kitap

Tan mıdur ben müflise dirlerse mâlun var senün
Bezm-i gamda her dem inlersin Revânî ney gibi
Kimse bilmez meclis ehlinden ne hâlün var senün
221
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Şevk-ı gülden oda yandı hânümânı bülbülün
Göklere irişdi bu gice figânı bülbülün
Bir avuç hâkister olmış âteş-i gülden bitüp
Kalmayısar ‘âkıbet nâm ü nişânı bülbülün
Beyza-i bülbül gibidür gülşen içre jâleler
Gonca olmışdur meger kim âşiyânı bülbülün
Hârdan hançer çeküp kasd eylemiş gül bülbüle
Kalmamış ol korkudan benzinde kanı bülbülün
Çıkma gülşenden güzellerle Revânî dâyimâ
Çün bahâr irse gülistândur mekânı bülbülün
222
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Gönlümi yıkdun yine cevri firâvân eyledün
Pâdişâhum zulm ile bir şehri vîrân eyledün
Âh kim unutmışam andurdun ey gam sen benüm
Fürkatin yâd eyleyüp ‘aklum perişân eyledün
Ehl-i bezmün üstine açıldı cennet revzeni
Mest olup ey hûri çün çâk-i girîbân eyledün
Virdi bûsen ey tabîb-i cân dile tâze hayât
Bir ölümlü hastanun derdine dermân eyledün
Bir cefân içün sana yüz bin du’â eyler gönül
Ol fakîre dostum lutf itdün ihsân eyledün
Çün yöneldün kûy-ı dildâra Revânî seyr içün
Bülbül-i şûrîdesin ‘azm-i gülistân eyledün
223
. . - - / . . - - / . .- - / . . -
Akdı su gibi gönül ayağına ol püserün
Cân u dilden kulıyuz hâsılı sâhib-nazarun
Bize şerbet olıcak olsa mey-i nâb gibi
Yüri ey hace yüri suyını iç sen şekerün