revânî dîvânı - e-Kitap

Gözlerine tâze güller dâğ-ı hasret görinür
Yârsüz gönlüm anunçün seyr-i gülzâr eylemez
Söylesün dirsen Revânîyi kadeh sun sâkiyâ
Tûti çün âyînesüz ‘âlemde güftâr eylemez
160
. . - - / . . - - /. . - - /. . -
İki ‘âlemde hemân hattıdur ancak gamumuz
Devlet-i ‘ışk ile vardur hele bir ‘âlemümüz
Hâr bakman bize siz nola gedâ isek eger
‘Işk sultânlarına mahrem olur en kemümüz
‘Işk yolında bugün pâk ü mücerred geçevüz
Nola kudsîler eger olsa bizüm mahremümüz
Dem bu demdür içerüz câm-ı meyi nolsa gerek
Sohbet-i nây ile çün turmadan artar demümüz
Ol perî hîç Revânî bize âdem dimedi
Nice kim vardı ayağı tozına âdemümüz
161
. . - - / . . - - /. . - - /. . -
Âh kim dil gibi âvâre vü bîkâr olmaz
‘Işk yolında anun gibi cigerdâr olmaz
Ur cefâ taşlarını sîneme yap gönlüm evin
Çü bilürsin yalınuz taş ile dîvâr olmaz
Şeşder-i gamda kalup bulmayalar hîç küşâd
Dostlar nerd-i mahabbetde şu kim zâr olmaz
Beni men’ eyleme sûfî ko güzel sevmekden
Bu kadar nesne ile kişi günehkâr olmaz
Fâyide idemedüm sana gönül virmekden
Gerçi dirler güzelüm dost ziyânkâr olmaz
Nâme-i şi’r-i Revânîye yeter şîrînlik
Hîç nâz ehline anun gibi tomâr olmaz
162
. . - - / . . - - /. . - - /. . -
Sâkiyâ leblerüne olduğıçün nisbetümüz
Geçdi câm-ı mey ile döne döne sohbetümüz
Ad içün câm-ı meyi komazuz elden sâkî
Yok mıdur Cemce cihân içre bizüm gayretümüz