revânî dîvânı - e-Kitap

Dâyim ögerdün bana bir kaşı gözi karayı
Bildüm ey dil ol siyeh-çeşm ü hilâl-ebrû imiş
Ay olur kim hâtırum sormağa da gelmez gönül
Şimdi bildüm kim musâhib ana bir meh-rû imiş
Leblerüne karşu bezmünde ezilür dostum
Şekkerin vasfın işidürdük inen tatlu imiş
Gördügi her serve mâyildür Revânî gönlümüz
Bu gönül diyen hakîkatde bir akar su imiş
168
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Şol ki bir meh-rû işiginde yüzin hâk eylemiş
Gün gibi ‘izzetde olsun yirin eflâk eylemiş
Zehr-i gam def’ine sâkî gibi olmaya tabîb
Kim şarâbı hokka -i sâğarda tiryâk eylemiş
Serv-kadler yolına her kim sürindi su gibi
Yüzi ağ olsun anun kim yolını pâk eylemiş
Müdde’îler içre kalmış gülşen-i kûyunda dil
Âşiyânın sanma bülbül hâr ü hâşâk eylemiş
Sînesi dâğın Revânî lâleveş ‘arz itmege
Germ olup gül meclisinde yakasın çâk eylemiş
169
. . - - / . . - - /. . - - /. . -
Şol harâmî gözün ile idemez kimse savaş
‘Işk yolında begüm bir pula olur bin baş
Bir ayak sunsa bana meclis içinde sâkî
Çıkışurdum gam-ı devrân ile ben de başabaş
Yine bir Yûsuf-ı gül-çihreye kul oldı gönül
‘Işk ‘âlemde ‘aceb nesne olurmış kardaş
Tâlib olsam nola cân ile miyânuna senün
Çünki bâzâr-ı cihânda satılur ince kumâş
Tağıdursa nola ger zühdi metâ’ın sûfî
Hüsn ser-mâyesi çün oldı Revânî göz ü kaş
170
- - . / - . - . / . - - . / - . -
Sâkî sun ayağı olalum biz de bâde-nûş