revânî dîvânı - e-Kitap

Halka mihrâb kaşun şeklini gösterdügiçün
Hûblar âyineyi kıble-nümâ eylediler
Gönlümüz yapdı Revânî yine sengîn diller
Bir yıkık tekye iken yeni binâ eylediler
130
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Nâzenînin nâzı çok ammâ vefâsı az olur
A benüm çok sevdügüm bu ne dükenmez nâz olur
Bu hevâyî gönlümi bir dil-ber içün sakların
Rind-i şâhid-bâz olan ekser kebûter-bâz olur
Uçsa bir tûbî-hırâmun dil hevâsında nola
Gördügüm tavûs-ı kudsîdür hümâ-pervâz olur
Bildiler mest idügüm ‘işkun şarâbından beni
Sâkiyâ şol mey diyen kâfir ‘aceb gammâz olur
Devr-i hüsnünde Revânî leblerin terk idemez
Rûmdur bunda şarâb içmez kimesne az olur
Nâme-i şi’rüm ki bir nev-hat güzeldür sîm-ten
‘Âşıkı çokdur anun çün cümleden mümtâz olur
131
- - . / - . - . / . - - . / - . -
İzün tozını ‘anber-i sârâya katdılar
Bu ad ile cihânda anı vây ki satdılar
Lâle lebün hayâl ile mey içdügi içün
Gülşende kâsesini başında uşatdılar
Peykânlarunla eglenür idük gönülde âh
Anlar da bilmezem ki ‘aceb kanda batdılar
Kaddün çemende sâye-i tûbâ salalıdan
Servi yiri köki ile yabanlara atdılar
Umma Revânî tîğini boynunda bulasın
Ol gitd’ anun ipini güzeller uzatdılar
132
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Câna göz açdurmayan şol nergis-i şehlâsıdur
Bana gün göstermeyen bu zülf-i misk-âsâsıdur
Pâdişâhsın sancağ-ı âha ‘alemdür mâh-ı nev
Kim şafak anun nigârâ kırmızı vâlâsıdur