revânî dîvânı - e-Kitap

Bûseye yok dime iç sen rind-i dürd-âşâm ile
Şöhreti olur ziyâde beglerün in’âm ile
Devletünde sâkiyâ hergiz su sızmaz aradan
Vaktümüz gâyetde hoş câm-ı sürûr-encâm ile
Od düşer gül hırmenine dutışur hep lâlezâr
Gül gül olsa ‘ârız-ı dil-ber mey-i gülfâm ile
İkilikden geçmişüz birlige irdük zâhidâ
‘Iyş ile kardaş okışduk kan yalaşduk câm ile
Nice germ olmaya sâkî gözine geldi şarâb
Sohbeti zeyn eyledi yine gül ü bâdâm ile
Bezm-i meyden hâli olmazsın çekerler adunı
Hem-kadeh olma Revânî sen de bir bed-nâm ile
354
. . - - / . . - - /. . - - /. . -
Nola emdürse lebin yâr hevâdâr olana
Çok ‘inâyetler ider şâh emekdâr olana
Zikr-i firdevsi ko zâhid bize cânâne gerek
Cenneti anmayalar ‘âşık-ı dîdâr olana
Yüz sürer nâfe Hıtâdan ayağun toprağına
Menzil âsân görinür böyle sebükbâr olana
Yine yüz kızduruban aldı kadeh bûselerün
Böyle olmak yaraşur hâsılı cerrâr olana
Her gün âh itdügiçün eyle Revânîyi ‘itâb
Yiridür her ne ‘itâb olsa günehkâr olana
355
. . - - / . . - - /. . - - /. . -
Ehl-i diller döyemez zühd-i nifâk-âmîze
Meded ey sâki meded câm-ı nişât-engîze
Şeh-süvârâ nice cân virmeyelüm nîzene kim
Bir uzun boylu beli ince güzeldür nîze
Kulı kurbânıyuz ol Türk-i kemân-ebrûnun
Ok döküp gamzeleri başlamasun hûn-rîze
Mey ü mahbûbı nice terk idelüm biz sûfî
Müşkil olur kişi ögrenmeyicek perhîze
Rûm ili hûri-likâlarla Revânî toludur