revânî dîvânı - e-Kitap

Miskîn Revânî neylesün oğlan gönüllüdür
113
. - - - / . - - - /. - -
Dil ü cânun kapunda ğulğulı var
Bu gülzârun bir iki bülbüli var
Yaşum cûş itse ol ider hurûşı
Meger deryânun anunla dili var
Gedâ-yı hân-ı hüsnündür felek kim
Yanında mâh-ı nevden keçküli var
Ruh-ı gülgûna koş şebdîz-i zülfi
Çü gönlüm gibi anun öndüli var
Saçı reyhâncıdur bezm-i ruhında
Kim anun deste deste sünbüli var
Ne gülşendür Revânî nazmı k’anun
Açılmış tâze tâze çok güli var
114
. - . - / . . - - / . - . -/ . -
Çemen ki şimdi gül ü bülbülün yatağıdur
Temâm ‘işretün eyyâmı ‘ıyş çağıdur
‘Aceb mi ben gice gündüz du’âsın eylesem
Sa’âdetüm güneşi devletüm çerağıdur
Nigâr hattını saklar müdâm zülfi ile
Kimesne anı göremez ilan ayağıdur
Gönül vilâyetini korkarın harâb eyler
Bizümle ol gözi kâfir bu dem ki yağıdur
Revânî buldı yine bir kemân-ebrûyı
Sipâhînün işi dâyim sefer yarağıdur
115
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
Hûb-rûlar içre ey dil mâh kim şehrî geçer
Sora varsan ol güneş yüzliyle hem-şehrî geçer
Bahr olup mevc ursa ‘âşık göz yaşından ağlamaz
‘Işk deryâsı içinde gördügün bahrî geçer
Yâr-ı sengîn-dil rakîbün kaçsa ta’nından nola
Bir ‘aceb ef’îdür ol taşa dahı zehri geçer