revânî dîvânı - e-Kitap

Eyâ sipihr-i sa’âdet sen ol güneşsin kim
Şu’â’-ı himmet ile la’l idersin ahcârı
Günâhın isteyü takmazdı boynına kefenin
Felek kapuna seher gelmeseydi yalvarı
39 Güni münevver iden pertev-i zamîründür
Çerâğ rûşen ider nitekim şeb-i târı
‘Ukûl vasf-ı cemîlüni itmede ‘âciz
Medâyihünde dağıtsam ‘aceb mi efkârı
Sarây-ı vasfunı açdum bu gün temâşâya
Ki nakş-ı dil-keş ile toldı çâr dîvârı
42 Görindi halvet-i fikrümde mâh-rûlar kim
Cihânı rûşen ider yüzlerinün envârı
Götürdiler ara yirden hicâbı bî-minnet
Şular ki kimseye ‘arz itmemişdi dîdârı
Ne pâdişâh güzeller ne hûb dil-berler
Ki kul idindiler anlar kulûb-ı ahrârı
45 ‘Aceb mi geçse anun her biri gümiş tahta
Ki husrevâne durur cümlesinün etvârı
Revânî bendesine ol şeh-i hüner-perver
Nazar kılursa ana devleti ider yârî
Bilür çü bendesi hâlini şâh-ı nükte-şinâs
Uzatma ‘izz-i huzûrında hîç güftârı
48 ‘arûs-ı medhine çekdi sarây-ı nazmında
Sevâd-ı perde-i müşgîn hutût-ı eş’ârı
Ya halka ‘arz-ı cemâl itmege tonanmışdur
Siyâh câmeler ile me’âni ebkârı
Zamâne şâhidi halka güzellenürse nola
Takındı gûşına çünkim bu dürr-i şehvârı
51 Degül kasîde bu bir deste tâze güldür kim
Mu’attar eyleye bezm-i şeh-i cihândârı
Nice ki bâd-ı sabâ aça gonca sandûkın
Kitâb-ı gülden okıya hezâr edvârı
Murâdun üzre felekler şehâ olup sâyir