revânî dîvânı - e-Kitap

Yazılur mecmû’alarda şimdi tasvîrün senün
207
. . - - / . . - - /. . - - /. . -
Def’-i gam itmege her lahzada peymâne gerek
Sûfiyâ mescidi sana bana meyhâne gerek
Şem’-i ruhsâruna karşu yanalum yakılalum
Hıdmetünde güzelüm her kişi pervâne gerek
Kullarun devlet-i hüsnünde umar bûselerün
Pâdişah oldun efendi bize şükrâne gerek
Mürğ-i dil degme güzel dâmına düşmez şimdi
Bu cihânda anı sayd itmege bir dâne gerek
Sûfi hücrende şarâb olmayıcak neyleyelüm
Pür sebûlarla bize gûşe-i kâşâne gerek
Sen perî-çihreye kul olsa Revânî yaraşur
Hıdmetün itmege anun gibi dîvâne gerek
208
. - - - / . - - - /. - - - /. - - -
Gönülden gitmedi şevki nigârun zevki sahbânun
Mey ü mahbûbı olmasa nesi var idi dünyânun
Teferrücgâh idinsünler cemâlüni ko ‘âşıklar
Benüm çok sevdügüm yokdur ziyânı çün temâşânun
Ela gözlüler aldılar benüm gönlümi virmezler
‘Acâyib memleket ancak olupdur alan alanun
Şarâb-ı nâzdan mest-i ğurûr olsa ‘aceb mi yâr
Cihân hayrânı olmışdur o hüsn-i ‘âlem-ârânun
Revânî gözleri yârün ider dil mülkini târâc
Harâmîler bilür kadrin cihân içinde yağmânun
209
- . - - / - . - - /- . - - /- . -
‘Âşıka seyr itmege bir kâmet-i bâlâ gerek
Sûfiyâ dervîş olanun himmeti a’lâ gerek
Gördügün her bir kamer-ruhsâra meyl itme gönül
Gün gibi dil-ber güzeller içre müstesnâ gerek
‘Işka uyma ey gönül kim ‘aşk yolında kişi
Vâlih ü âşüfte vü şûrîde vü şeydâ gerek